Strandapósturinn - 01.06.2010, Blaðsíða 111

109
leiðbeinanda. Gústaf Guðmundsson var vélstjóri. Landmenn
voru Hrólfur Guðmundsson, Jónas Ragnarsson, Þorsteinn
Guðbjörnsson og Hrólfur Guðjónsson frá Heiðarbæ.
Á þessum árum voru siglingatæki mjög takmörkuð. Eingöngu
var stuðst við áttavita, dýptarmæli og klukkuna. Þegar sást til
lands í björtu voru tekin tvö mið sem næst 90 gráðum, til að fá
sem besta staðsetningu. Það var sem sagt ekki radar eða Loran
og því síður GPS. Seinna skildi maður að skipstjórar og sjómenn
á þessum árum í Húnaflóanum voru nánast með innbyggt GPS
í kollinum. Mummi var einstakur hvað þetta varðaði, vissi alltaf
hvar báturinn var staðsettur og alltaf vissi hann hve djúpt var ef
hann sá til lands. Alltaf kíkti hann á klukkuna með ákveðinni
handahreyfingu og svo var skyrtan strokin aðeins upp eftir
framhandleggnum. Strikið alltaf á hreinu og dýptarmælirinn
í bakhöndinni. Aldrei skeikaði neinu. Klukkan og áttavitinn
voru upplýsingarnar sem hann studdist við og reiknaði út frá
í sitt innbyggða GPS sem aldrei brást. Straumar og rek voru
eitthvað sem þurfti líka að taka tillit til og reikna inn af reynslu
Hilmir ST 1 stóð síðustu árin á uppfyllingunni við Höfðann.