Strandapósturinn - 01.06.2011, Qupperneq 101

99
nýju, dóttur Bjarna Oddssonar, bónda á Skarði á Skarðsströnd og
áttu þau tvær dætur. Hann féll um sama fótakeflið og hinir og átti
ekki færri en fjögur lausaleiksbörn en þó án þess að komast í
verulegt klandur þar af.
Þriðji bróðirinn, Jón, sem líklega hefur verið þeirra vaskastur
og kannski ófyrirleitnastur, varð bóndi, fyrst á Felli síðan í Tjalda-
nesi og loks í Fagurey á Breiðafirði. Kona hans var Steinunn Hall-
dórsdóttir frá Fróðá. Skyldleiki nokkur mun hafa verið með þeim
þó ekki væri hann náinn, en Guðmundur Andrésson ríki á Felli,
langafi Jóns, var einnig langafi Ragnhildar á Fróðá, móður Stein-
unnar. Ragnhildur var dóttir Egils Jónssonar, lögréttumanns á
Geitaskarði en mun hafa verið óskilgetin og móðir hennar Sigríð-
ur Ormsdóttir, Guðmundssonar ríka. Þau Fróðárhjón áttu fimm
dætur og einn son, var önnur dóttir þeirra, sem líka hét Stein-
unn, gift séra Þorsteini bróður Jóns. Halldór á Fróðá varð ekki
gamall og munu börnin hafa erft jarðarparta að honum látnum.
Frá því er sagt, að ein dóttirin, sem Sigríður hét, hafi selt jarðar-
part sem hún átti og flutt út í Fagurey til Steinunnar systur sinnar
og Jóns. Engum sögum fer af því hvernig þeim systrum kom
ásamt, en líklega hefur verið vel með þeim meðan þær slitu barns-
skónum á Fróðá, fyrst Sigríður tók þá ákvörðun að selja eign sína
og flytja út í eyju til systur sinnar. Steinunn var nú orðin margra
barna móðir og kannski farin að láta eitthvað á sjá, að minnsta
kosti átti Sigríður allan hug Jóns fljótlega eftir að hún kom á
heimilið. En hvort sem til kom óvenjulegur glæsileiki Jóns eða
hinar næmu ættartaugar hans fyrir kvenlegum yndisþokka, þá
bar hér allt að einum brunni. Ljúfar og svalandi voru veigar hans
í fyrstu en banavök reyndist hann eigi að síður.
Á páskadag vorið 1609 kom Jón róandi inn að Skarði með Sig-
ríði og baðst vistar fyrir hana um óákveðinn tíma. Undarleg ráða-
breytni þótti það að fara í sjóferð á sjálfan páskadag, líklega óguð-
legt athæfi, svo ekki er fjarri lagi að álíta að til einhverra átaka hafi
komið daginn áður eða snemma um morguninn út af sambúðar-
háttum í Fagurey. Á Skarði sýndist mönnum Sigríður vera óeðli-
lega framsett eða eins og um barnsþykkt væri að ræða, en sjálf
neitaði hún að svo væri, sagði að blóð stæði með sér og mun því
að einhverju leyti hafa verið trúað.