Strandapósturinn - 01.06.2011, Side 42

40
gróðusælt land með birkihríslum og vinalegum brekkum. Þetta
land, sem Hrómundur kallar Fagrabrekkuland (Fagrabrekka),
kaupir hann. Hrómundi virðist vegna vel á hinum nýja stað, kemst
í álnir og nýtur virðingar og álits.
Hrómundur gerði virki mikið um bæ sinn. Eftir því sem ég hef
lesið um uppgröft á virkisveggjum, þá er líklegt að þeir hafi verið
um fimm fet á hæð eða nálægt 150 cm. Aðallega munu þeir hafa
verið úr torfi en steinar víða milli laga. (Íslenskt þjóðlíf í þúsund
ár, bls. 187–89, Bókaútgáfan Örn og Örlygur, 1987.)
Sagt er að Hrómundur hafi verið hinn vænsti maður og látið að
sér kveða. Hann átti tvo syni, Þorbjörn þyna og Hallstein, sem er
nefndur Hásteinn í Landnámabók. Auðbjörg var móðir Þorbjörns
en engar heimildir eru um móður Hallsteins. Þorbjörn þyna átti
Guðrúnu, dóttur Þorkels á Kerseyri. Sonur þeirra var Þorleifur er
kallaður var Hrómundarfóstri. „Allir voru þeir frændur miklir
menn og sterkir.“ (HÞH, bls. 1.)
Hross hverfa
Það bar til síðla vetrar er Austmenn voru að Melum að Hró-
mundi hurfu fimm stóðhross. Mikil leit var gerð að hrossunum,
en hvorki fannst tangur né tetur af þeim. Þetta var mjög undarlegt
því hrossin voru spök, hagvön og í góðum holdum. „Synir Hró-
mundar kváðust ætla að menn mundu etið hafa.“ (HÞH, bls. 3.)
Hrómundur sagði: „Það er mér sagt um Austmenn þessa að
þeir hafi stærri slátur á borðum en aðrir menn viti vonir til kaupa
þeirra. Er og illt orð á þeim um hotvetna. Nú eru tveir kostir til,
að láta öngva umræðu á koma og mun þá ekki illt af hljótast eða
hætta á hvað eftir kemur og ganga að sínu.“ (HÞH, bls. 3.) Synir
Hrómundar töldu sjálfsagt að taka síðari kostinn.
Hrómundur fer þá á fund höfðingja Miðfirðinga, Skeggja á
Skeggjastöðum, til að ráðfæra sig við hann hvað gera skuli í máli
þessu. Skeggi tók honum vel og lofaði sinni forsjá.
Nokkru síðar fóru Hrómundur og synir hans til Mela og voru
alls saman tíu. Austmenn voru sumir úti en aðrir gengu út við
komu þeirra. Spöruð voru ávarpsorðin en komið strax að efninu.
Þá mælti Hrómundur: „Svo er háttað Helgi að mér hafa hross
horfið og er það áhugi minn að hér séu niður komin.“ Helgi
mælti: „Ekki hafa menn slíkt við oss mælt fyrri og skal hér fjand-