Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2005, Side 110
100
Alex Speed Kjeldsen
af accentstreg i AM 162 E fol kan være fragmentets forfatning idet en
række accentstreger kan være udviskede.
Også i konsonanternes manifestation finder man flere ligheder end
forskelle.92 De vigtigste forskelle synes at være de følgende.
I betegnelsen af /gg/ finder man en klar forskel mellem de to frag-
menter. Mens der i AM 162 A 8 fol næsten altid skrives <g>, skrives der
i AM 162 E fol almindeligvis <gg) (x7, fx ‘hygg’ 3r.9), men i tre tilfæl-
de (g) (fx ‘ligia’ 3v.6) og én gang <g) (‘brygio’ 4v.47). I den excerpere-
de del af AM 162 E fol anvendes (g) derimod aldrig som betegnelse for
/gg/. Selvom Scott 2003: 32* godt nok har registreret fire eksempler på
en sådan brug i hele Eyrbyggja-teksten, må dette betegnes som en væ-
sentlig forskel.
Mens brugen af <c):<k) harmonerer med forholdene i AM 162 A 8
fol, bruges der som nævnt aldrig (q> i AM 162 E fol, en betegnelse der
bruges ca. 40 gange i AM 162 A 8 fol i forbindelse med interlineære
forkortelser.
I AM 162 A 8 fol manifesteres distinktionen /k/:/kk/ noget inkonse-
kvent idet man finder en række eksempler på (k) for /kk/. Dette træk
går ikke igen i AM 162 E fol, hvor det excerperede stykke blot indehol-
der ét muligt eksempel (‘(takar’ 4r.26).93
I begge fragmenter manifesteres overgangen af /t/ > /5/ i tryksvag ud-
lyd i form af skrivemåder med <5> for ældre /t/, men dog næsten dobbelt
så ofte i AM 162 E fol.
92 Overensstemmelser finder man således bl.a. i følgende tilfælde: manifestationen af /d,
dd/, forholdet mellem <J>) og (5) som betegnelse for den dentale spirant i ind- og udlyd,
forekomsten af (z) for /8/, den manglende manifestation af lukningen af /5/ efter bl.a. /I,
m/, manifestationen af /f/, sammenfaldet mellem /j/ og postvokalisk palatalt /g/ som i AM
162 A 8 fol indikeres af ‘bøgiar’, i AM 162 E fol af ‘nygio’ 3r.47 for nyju (og uden for den
excerperede del af ‘blegio;’, jf. Scott 2003: 36*), brugen af <c):(k), det beskedne antal ek-
sempler på svækkelse af /k/ > /g/ i tryksvag udlyd, manifestationen af /hl, hn, hr/, manife-
stationen af /ld, lt/ (skrivemåder med såvel (11) som (1) er hyppige i begge tilfælde), de tre
hovedbetegnelser for /nn/ i AM 162 A 8 fol «n>, (n) og (n» går igen i A 162 E fol, hvor
de optræder med praktisk talt samme indbyrdes frekvens, manifestationen af /pp/ (både
<pp) og (p) og en enkelt gang endda (pp) - jf. Scott 2003: *33), manifestationen af /r, rr/
(herunder den meget gennemførte brug af (r) for /rr/ og den ikke helt sjældne brug af (r)
for /r/, som i begge fragmenter især anvendes i pronominalformen peir (dog noget hyp-
pigere i AM 162 E fol, der på trods af sin betydeligt mindre tekstmængde rummer lidt
flere eksempler end AM 162 A 8 fol) og overensstemmelsen i brugen af (r}:(!», manife-
stationen af /s, ss/, mediopassivformantens manifestation, den inkonsekvente distinktion
mellem /t/ og /tt/ og de forskellige skrivemåder for jjeir-,
93 Det er dog muligt at (k) rent faktisk afspejler/k/i dette vb., jf. Noreen 1923: §286, anm.