Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2005, Page 124
114
Alex Speed Kjeldsen
gennemført brug af <lld> for /ld/, og den meget begrænsede brug af <n>
for /nn/.
Af træk som udmærker AM 162 A 8 fol i forhold til de tre øvrige
fragmenter, kan nævnes det faktum at (1) kun uhyre sjældent har under-
længde, den hyppige brug af < ) for ‘r’, den hyppige brug af <s) for /ess/
i pess(-) og den næsten gennemførte brug af (g) for /gg/.
Af træk som udmærker AM 162 E fol i forhold til de tre øvrige frag-
menter, kan nævnes den konsekvente brug af uncialt (E), en mere be-
grænset brug af accentstreg, den hyppigere brug af <i) som betegnelse
for /i/ (dog ikke så langt fra situationen i AM 162 A 8 fol) og den hyp-
pige brug af (å) for /ø/.
Af træk som udmærker AM 325 III (3 4to i forhold til de tre øvrige
fragmenter, kan nævnes den konsekvente brug af en forstørret minu-
skelvariant af <E>, den med undtagelse af ét tilfælde gennemførte mani-
festation af fyrir/firir som ‘p’, den meget gennemførte brug af <ei> i for-
bindelsen /eng/ og konsekvensen i gengivelsen af distinktionen /n/:/nn/.
Som allerede omtalt er Holm perg 18 4to det af de fire fragmenter
som har mindst til fælles med de øvrige, og i lyset af de mange forskelle
forekommer det mig rimeligst at antage at skriveren af dette fragment
ikke er identisk med skriveren i de øvrige fragmenter selvom han som
skriver givetvis er nært beslægtet.
Tilbage står så spørgsmålet om hvorvidt én og samme skriver har
været på færde i AM 162 A 8 fol, AM 162 E fol og AM 325 III (3 4to.
Som sammenligningerne har vist, udviser disse fragmenter betydelig
færre indbyrdes forskelle i palæografi og ortografi end de gør over for
Holm perg 18 4to.
De træk der taler mest imod at der skulle være tale om samme hånd,
er for det første AM 162 A 8 fol’s brug af den tironiske note for ok, dets
brug af for ‘r\ af <g> som helt dominerende betegnelse for /gg/, den
hyppige brug af <s> for /ess/ i pess(-) samt den inkonsekvente distink-
tion mellem /k/ og /kk/. For det andet er det AM 325 III (3 4to’s forkor-
telse af fyrir, dets brug af <ei> som dominerende betegnelse for /e/ foran
/ng/, betegnelsen af /i/ og den langt sjældnere brug af (n) for /nn/. For
det tredje er det AM 162 E fol’s hyppige brug af <6> for /ø/.
Spørgsmålet er så om forskelle som disse er større end at de også hos
en professionel skriver (som der i givet fald måtte være tale om) kan va-
riere i takt med ændrede skrivevaner og forlæg. Dette spørgsmål er det
formentlig umuligt at besvare med sikkerhed, men når man tager de