Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2005, Page 173
AM 162 A£ fol
163
Verbet munu manifesteres i otte tilfælde med (u> som rodvokal (fx
‘mim’ 3r.l3) over for fem tilfælde med (o) (fx ‘mon’ lv.5).
Det privative præfiks manifesteres konsekvent som (o), og det sam-
me gælder for præp. or.21
I 11 tilfælde skrives /u/ (p) (hvoraf 10 af eksemplerne er præp. um, fx
‘pm’ lr.21), og én gang skrives /u/ (p> (‘bpanda’ 4r.l8).
Der er ingen eksempler på tidlig delabialisering af /y/ > /i/ i former
som fyr (ir) og yfir.
Tre gange manifesteres førstekomponenten i diftongen /ei/ som (§)
(‘ifu§itt’ 2r.25, Tgik’ 2v.l, ‘l§icr’ 2v.21), og én eller to gange gør det sam-
me sig gældende i diftongen /ey/ (‘lgyftar’ 4r.8 og muligvis T§yfti’ 4r.9),
men ellers skrives de to diftonger almindeligvis (ei, ey). Bemærk dog at
/ey/ i tre tilfælde optræder som (e, g) foran /r/ (‘kgrøi’ 2v.25, ‘herSu’ 4r. 12,
4r.l3, hvoroverfor man finder et enkelt eksempel på (ey), ‘keyrSi’ lr.3).
Diftongen /au/ skrives oftest (au) (x24), men også hyppigt (a/) (x 15).
For hl skrives der i kun tre tilfælde (e> (‘fyrer’ 2r.31, ‘henne’ 2v.31
og ‘mtmne'na’ 4r.l7-8). Langt større vaklen finder man ved den labiale
infortisvokal, der i ca. 155 tilfælde skrives (u) over for omtrent 125
tilfælde med (o). I denne forbindelse kan det bemærkes at ca. 35 af de
125 eksempler med (o) optræder i forkortelsen ‘honom’, og at ca. 20 af
de resterende tilfælde efterfølger et (i) - /iu/ (/ju/) skrives derimod al-
drig med (u>. I transskriptionen er der derfor i alle tilfælde benyttet ‘u’
ved opløsning af forkortelser, også selvom den specifikke ordform kun
optræder med (o) i udskrevne former. Svarabhaktivokalen manifesteres
hverken direkte eller indirekte i skriften.
Som bemærket i Lindblad 1952: 117 bruges accentstregen “ratt spar-
samt i urkunden”. (å> bruges kun for /a/ og optræder i alt 18 gange22 (fx
‘abåt’ lv.30 og ‘å’ 2r.l4), hvoraf 11 af eksemplerne er præp. å. (é) bru-
ges én gang for ældre /ø/ i ‘fétr’ 4r.5 og desuden sandsynligvis i ‘géiR’
2r.24. (é> bruges måske i to tilfælde (i givet fald ‘øttar’ lr.22 og ‘n(tr’
lv.16) for ældre /æ, ø/, men læsningen er usikker, (i) optræder 27 gan-
ge, hvoraf de 23 er præp. /, mens det i de resterende fire tilfælde anven-
des for enten halvvokalen /j/ (‘lfof’ lr. 10; 4r.2723) eller det korte /i/
21 Bemærk i øvrigt at adv. nu skrives ‘no’ *4 (fx 2r.l) over for 14 eksempler med ‘nu’
x14.
22 Eller 19 hvis der er tale om (å) i stedet for (a) i ‘drapo’ 4r.29.
23 Der kan i dette tilfælde alternativt være tale om ‘liof’. Jf. også det nedenfor omtalte
‘hio’ 3r.4, der alternativt kan tolkes som ‘hfo’.