Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1938, Qupperneq 75

HUNGRVAKA
73
eða oðrum *ungmennum vera í skyldastalagi at vita þat eða *forvitn-
ask, hvernig eða með hverjum hætti at hér hefir magnazk kristnin ok
3 byskupsstólar settir verit hér á íslandi, ok vita síðan hverir merkis-
menn þeir hafa verit byskuparnir er hér hafa verit ok ek ætla nú
frá at segja. En þat skyldar mik til at *rita hversu staðrinn hefir
s eflzk ok magnazk í Skálaholti, eða um þeira manna ráð er hann hafa
varðveittan, *er ek hefi með guðs miskunn alla gæfu af þeim
hlotit þessa heims. En mik varir at vitrum mpnnum mun þykkja
9 bœklingr þessi jafnhkr sem hornspánar efni, af því at þat er ófim-
legast meðan vangort er, *þó *at allfagrt *sé þá er tilgort er. En
þeir menn er svá henda gaman at þessum bœklingi, megu þat af
12 nýta at skemmta sér við ok þeim oðrum er lítillátlega vilja til hlýða,
heldr en at hætta til hvat annat leggsk fyrir, þá er áðr þykkir dauf- 60
legt, þvi at margr hefir þess raun ef hann leitar sér skammrar skemmt-
15 anar, at þar kemr eptir á lpng áhyggja. Sýnisk mér þar ráð at sá
1 ungmennum] saal. B2, vngmonnum Bx, vngum monnum C. 1—2 þat—hvernig]
huornenn framast f'framad C3) C (saal. ogsaa Bps, Kahle, medens Orlsl ændrer
til: at vita framast, með hverjum hætti). forvitnask] saal. rettet i ÍB110, ito,
forminnast B. 2 kristnin] christne C. 3 merkis-] mætiss C (her overspringelse
i C3). 4 þeir— byskuparnir] biskuparner hafa verit B2, þeir haffa verid C (her
overspringelse i C3). er — verit (2)] -j- C. 5 at rita] C (dog supplerer C3 i
klammer [ad greina]j. rita] Bps (og Kahle), vita B. 7 er f= at, svarende til
det foreg. þatj] foreslaaet Bps. I s. XXXII og 953 (og optaget i Orlsl); Enn
(med foreg. punktum) B, enn C1, 2, ad C3 (ulvivlsomt ved rettelse; samme rettelse
genfindes i nogle sekundære afskrifter: AMI08e, 4to, JS7 fol, Ny kgl. sml. 1268
fol, Lbslil, 4to, Lbsl518, 8vo. með — miskunn] -r C. 8 mun] mune C.
9-10 af — ófimlegast] þad er öfimlegaz er C3. 9 þat] H- C1, 2. 10 þó — þá] rellet, þa
er allfagurt (v. I. i dette ord se nedenf.) er fer] H- B3) þa BC1' 2, enn þá allfag-
urt C3 (utvivlsomt ved konjektur, saal. ogsaa udgg., dog tilfejer Orlsl es efter þáj.
11 megu] meige C1, 2. 13 fyrir, þá er] saal. C1- 2 (og udg. 1778), fyrir þá, er C3
(og Bps, Kahle), ingen interpunklion i B. 15 þar (2)] þad C (foretrækkes Bps I
s. 953 og Orlsl).
2 eða] og C2. at] huorninn C2. at — magnazk] magnaz hefr C3. 3 verit]
+ C2. hér] -r B2. 3—4 hér — verit (2)] 4- C3. 4 ok] er C3. 5 tU] 4- C3. 6 hafa]
heffer C1, hefur C2. 9 ófim-] öeffne- C1. 10 allfagrt] alfagurtt C1, aflagiorttf/J C2.
tilgQrt] ændres i udg. 1778 lil algiört, i Orlsl til telgt, men det synes ubegrundet
(jfr. ‘gera til’, norsk ‘tilgjord’, færosk ‘tilgjordur’). 11 gaman] giarnann/// C1. 11-12
af nýta] ánijta B3. 14 at] -4 C3. sér] so C3. 15 þar (1)] þá C1. kemr] + þá C2- 3. sá]
sierhvur C3 (ogsaa udg. 1778 retter til hver/.