Skessuhorn - 15.12.2021, Blaðsíða 88

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 202188
„Ég kem upphaflega frá Horna-
firði en flutti til Reykjavíkur átta
ára gömul. Á framhaldsskólaaldri
byrjaði ég svo á að flakka um
heiminn og bjó til dæmis í Mexíkó
í nokkur ár en nú síðast bjó ég í
Mjóafirði,“ segir Alexandra Dögg
Sigurðardóttir í Grundarfirði. Al-
exandra flutti ásamt mannin-
um sínum, Alexis Tavera Lopez í
Grundarfjörð í lok sumars þar sem
þau tóku við rekstri á Stöð Guest-
house. Alexandra byrjaði flakkið
um heiminn 18 ára gömul þegar
hún fór í sjálfboðastarf eitt sum-
ar til Costa Rica. „Mig langaði að
læra spænsku en langaði samt ekki
til Spánar. Ég varð strax heilluð
af landinu og þessari heitu menn-
ingu, salsa og öllu því. Ég varð
bara forfallin og langaði strax aft-
ur,“ segir hún. Eftir framhalds-
skólanám fór hún í Háskóla Ís-
lands þar sem hún lærði viðskipta-
fræði. Hún nýtti hvert tækifæri til
að ferðast og fór m.a. í skiptinám
til Ástralíu. „Þar var geggjað að
vera. Ástralar eru mjög skemmti-
legir og landið æðislegt,“ segir Al-
exandra.
Keyrði þvert
yfir Mexíkó
Eftir háskólanámið vann hún um
tíma í fjármáladeild Vodafone en
fann alltaf þörfina fyrir að ferð-
ast. Hún ákvað svo að segja upp
vinnunni og fara út í heim aftur.
Hún ætlaði upphaflega að vera í
Kanada með vinkonum sínum frá
Ástralíu en það gekk ekki upp.
„Mér var eiginlega hent úr landi.
Ég mundi þá eftir mexíkóskum
vini mínum sem ég hafði kynnst
á Íslandi og ákvað að fara til hans.
Vinkonur mínar frá Ástralíu komu
svo til mín í Mexíkó og við keypt-
um okkur lítinn húsbíl, svona
Volkswagen rúgbrauð, og keyrð-
um á honum þvert yfir landið.
Þetta var æðislegt en bíllinn bil-
aði samt á þriggja daga fresti svo
við vorum alltaf hjá bifvélavirkj-
um. Það var ákveðin reynsla fyr-
ir þrjár hvítar stelpur í Mexíkó,“
segir Alexandra og hlær. „Það var
ekkert verið að spara það að reyna
að svindla á okkur. Ég var sú eina
í hópnum sem talaði spænsku og
sá því um að rífast við þessa karla.
Þegar við höfðum svo fengið ógeð
af því að láta svindla á okkur ákvað
vinkona mín að skipta um „alt-
ernator“ í bílnum. Við vissum samt
ekkert um bíla, en fengum góða
aðstoð frá eldri manni sem gat sagt
henni til.“
Eftirminnilegur
puttalingur
Spurð hvort þær vinkonurnar hafi
aldrei verið hræddar á þessu ferða-
lagi segir Alexandra það hafa kom-
ið fyrir. „Við höfðum séð fyr-
ir okkur að stoppa alltaf á falleg-
um stöðum þar sem við værum
nokkuð öruggar, við falleg vötn
eða eitthvað svoleiðis. En bíllinn
var alltaf að bila svo við réðum
því ekki alltaf hvar við stoppuð-
um. Stundum vorum við stopp við
vegatolla, inni í miðju hverfi eða
eins og einu sinni þegar við vorum
bara lengst úti í sveit. Þá vorum
við smá hræddar og sváfum vopn-
aðar glerflöskum og hníf, tilbúnar
í hvað sem er,“ svarar hún og bæt-
ir við að þær hafi þó aldrei lent í
neinni hættu. „Við tókum einu
sinni puttaling með okkur sem við
kynntumst í frumskóginum. Hann
vantaði far og við áttum orðið lítið
eftir af peningum og sáum fyrir
okkur að við gætum deilt kostn-
aði með honum. Þessi maður var
algjör „gypsy“ og lifði bara einn
dag í einu. Hann var í raun kol-
ruglaður og lofaði alltaf öllu fögru
en stóð ekki við neitt. Hann átti til
dæmis engan pening og það end-
aði með því að við þurftum að gefa
honum að borða og svona. Hann
hikaði ekki við að lofa upp í erm-
ina á sér og beita allskonar brögð-
um til að koma sér undan því að
standa við það. Vinkonur mínar
vildu skilja hann eftir en kannski
frekar aumingjagóði og trúgjarni
Íslendingurinn féll alltaf fyrir hon-
um. Í eitt skiptið var hann kom-
inn niður á torg að flétta krakka
fyrir smá pening og af einhverj-
um ástæðum var ég farin að hjálpa
honum. Það var í raun magnað
að kynnast einstakling sem lifir
bara eitt augnablik í einu og segir
manni bara nákvæmlega það sem
maður vill heyra, þó að það komi
svo upp stuttu síðar að það sé bölv-
uð lygi.“
Endajaxlataka
í Kólumbíu
Eftir nokkra mánuði á flakki um
Mexíkó kom Alexandra aftur heim
til Íslands en ævintýraþráin lét hana
ekki í friði svo hún fór fljótlega aft-
ur út til Suður-Ameríku. Hún ferð-
aðist milli landa og endaði svo í
Kólumbíu þar sem hún kynntist
manni sem varð stór partur af lífi
hennar og er enn í dag. „Hann er
jurtagúrú frá Mexíkó. Hann var í
Kólumbíu á fundum varðandi rann-
sóknir með plöntum og við gistum
á sama hostelinu. Ég var akkúrat
með ótrúlega mikla tannpínu eft-
ir endajaxlatöku sem hafði farið illa
í mig. Hann var með plöntusprey
úr jurtarót sem er bólgueyðandi,
deyfandi og verkjastillandi. Hann
gaf mér smá svoleiðis og það hjálp-
aði mér alveg ótrúlega mikið,“ seg-
ir Alexandra og bætir við að hún sé
sjálf byrjuð að selja þetta sprey hér
á Íslandi. En hvernig kom það til að
hún fór í endajaxlatöku í Kólum-
bíu og hvernig var það? „Ég fór á
stofu í bílskúr í litlu þorpi hjá tann-
lækni sem ég er ekki viss um að sé
með próf. Þetta var alveg brútal
lífsreynsla en ég bara var svo verkj-
uð að ég varð að láta mig hafa það
að fara. Það gekk ótrúlega illa að ná
tönninni og ég enda með blöðrur í
kringum munninn. En þetta hafði
þær afleiðingar að ég kynntist þess-
um gamla jurtagúrú og ég sá það
alltaf sem blessun við þetta allt,“
segir Alexandra.
Heimsótti jurtagúrú
í Mexíkó
Gamli jurtagúrúinn fór aftur heim
til Mexíkó og Alexandra hélt flakk-
inu áfram um tíma áður en hún
ákvað að fara til hans. „Hann pikk-
aði mig upp á rútustöð í miðri
Ævintýraþráin hefur dregið Alexöndru um
allan heim og nú síðast í Grundarfjörð
Alexandra Dögg Sigurðardóttir flutti í sumar til Grundarfjarðar og líkar mjög vel þar. Ljósm. arg
Leikið sér við Lake Atitlan í Guatemala.
Alexandra keyrði þvert yfir Mexíkó á þessum bíl með vinkonum sínum.
Á ferðalögum sínum um Suður-Ameríku hefur Alexandra kynnst allskonar fólki.
Úr ferð Alexöndru um Suður-Ameríku.