Skessuhorn - 15.12.2021, Blaðsíða 103

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 2021 103
von á því að heyra frekar frá þeim.
En þeir höfðu samband aftur eftir
nokkra daga og buðu mér að koma
til viðræðna og úr varð að ég skrif-
aði undir samning hjá félaginu og
fór því til þeirra í janúar 1988. Ég
vissi lítið um félagið og stöðu þess
þegar ég kom. Það gekk illa í byrj-
un og við bösluðum í botnbarátt-
unni og enduðum í þriðja neðsta
sæti fyrsta tímabilið og urðum því
að fara í umspil við liðið í þriðja
sæti í 2. deild. Við lékum gegn
Sandefjord og tókst að komast í
gegnum það og héldum því sætinu
í efstu deild. En við komumst í bik-
arúrslit gegn Rosenborg þetta ár og
gerðum jafntefli í úrslitaleiknum og
lékum því aftur gegn þeim viku síð-
ar en töpuðum þar 2:1.“
Fékk Óla bróður
í hópinn
„Ég gerði síðan róttækar breytingar
á liðinu eftir tímabilið og lét stór-
an hluta leikmannahópsins fara
og fékk til mín yngri leikmenn,
auk þess að fá Óla bróður minn
til félagsins frá ÍA. Það varð mikil
breyting á liðinu og við enduðum
þetta tímabil í sjötta sæti. En árið
1990 vorum við síðan í toppbarátt-
unni og fyrir lokaumferðina vorum
við í öðru sæti og áttum möguleika
á að vinna deildina. Við töpuð-
um síðan lokaleiknum og enduð-
um í 4. sæti.“ Teitur segir að þær
breytingar sem hann gerði á leik-
mannahópnum hjá Brann hafi ekki
allir aðilar í stjórn félagsins verið
jafn ánægðir með. Þeir voru ósáttir
við aðgerðirnar þrátt fyrir viðsnún-
ing á gengi liðsins, en samt var mér
boðið að halda áfram með liðið.
„Oslóarliðið Lyn hafði samband
við mig í lok tímabilsins en þeir
höfðu þá náð að tryggja sér sæti í
efstu deild. Ég var nú ekkert allt of
áhugasamur í byrjun því Brann er
eitt stærsta félagið í Noregi og ég
hefði getað hugsað mér að vera þar
áfram, en ég ákvað samt að taka til-
boðinu hjá Oslóarliðinu. Liðið var
að koma upp úr 2 deildinni, en með
mikilli baráttu og samheldni stóð
liðið sig mjög vel og enduðum við
tímabilið um miðja deild og ári síð-
ar enduðum við í 4. sæti deildarinn-
ar.“
Markaðsstjóri
sýningarhallar
Það verða óvæntar vendingar hjá
Teiti í byrjun árs 1993. Þá setur
Arve Mokkelbost, sem var fyrrver-
andi framkvæmdastjóri hjá Brann,
sig í samband við Teit. Þá var hann
hættur hjá Brann og var orðinn
framkvæmdastjóri fyrir risastórri
sýningarhöll í Osló. Hann falaðist
eftir því að fá Teit til þess að vinna
fyrir sig í því að setja upp sýningu á
íþróttamannvirkjum í sýningarhöll-
inni. „Ég var nú ekkert sérstaklega
áhugasamur í byrjun en eftir að
við höfðum rætt nokkrum sinnum
saman um þetta ákvað ég að slá til,
en um leið tók ég að mér þjálfun hjá
3. deildar liðinu Grei í Osló, til að
halda þjálfuninni við. Það sem vakti
sérstakan áhuga minn í sambandi
við sýninguna, var að hann vildi
halda sýningu á litlum sparkvöllum
eins og við þekkjum hér á Íslandi í
dag. Þá var þetta alveg óþekkt fyr-
irbæri á Norðurlöndunum. Ég fór
á sýningu á þessum völlum í Köln
í Þýskalandi og kynnti mér allt um
vellina. Við ákváðum að setja upp
sýningu á þessum völlum. Með-
al þeirra sem kom á þessa sýningu
var Skagamaðurinn Jón Runólfsson
fyrir hönd KSÍ. Í framhaldinu var
ákveðið að fá þessa sparkvelli til Ís-
lands og sama sagan var hér í Nor-
egi. Þessir vellir slógu algerlega í
gegn og eru nú út um allan Noreg,
Ísland og víðar í dag. Má því segja
að þessi sýning hafi verið upphafið
á þessum völlum á Norðurlöndun-
um.“
Þarf harðan skráp í
þennan bransa
En fótboltinn togaði áfram í Teit
og ári síðar hafði Lilleström sam-
band við hann og bauð honum
starf sem þjálfari liðsins. Hann sló
til og var hjá Lilleström í tvö ár en
gerði eins og áður hjá Brann nokkr-
ar breytingar á leikmannahópn-
um og fékk m.a. til liðs við sig nú-
verandi landsliðsþjálfara Noregs,
Ståle Solbakken sem þá spilaði fyr-
ir Ham Kam i 2 deildinni. „Okkur
gekk mjög vel og enduðum í 2. sæti
í deildarkeppninni fyrra árið og í
3 sæti seinna árið.“ En úr nokkuð
óvæntri átt bauðst Teiti ný áskorun.
Ævintýri í Eistlandi
„Ég fékk símtal frá forystumanni
Eistneska knattspyrnusambandsins
Aivar Pohlak sem einnig er eigandi
félagsliðsins Flora Tallinn og bauð
hann mér að taka við landsliðinu og
Flora. Þetta kom mér eiginlega í
opna skjöldu og svo ég bað um um-
hugsunarfrest, en eftir nokkra daga
vorum við aftur í sambandi og var
ég þá búinn að ákveða að taka þessu
og sá ég ekki eftir því, því þetta var
algjört ævintýri og meiriháttar tími
í Eistlandi. Þegar ég kom til lands-
ins voru aðeins liðin þrjú og hálft
ár frá því að landið fékk sjálfstæði
frá Sovétríkjunum. Undir stjórn
Sovétríkjanna var landsvæðum í
Sovétríkjunum skipt upp í ákveðin
íþrótta svæði og á hverju svæði fyr-
ir sig var áhersla lögð á einhverja
eina ákveðna íþrótt. Það gat ver-
ið handbolti, körfubolti eða frjálsar
íþróttir og svo framvegis. Eistland
var körfuboltasvæði þannig að fót-
bolti var bannaður en var samt spil-
aður í leyni. En eftir að landið fékk
sjálfstæði var búið að endurvekja
knattspyrnuna og varð til átta liða
deild. Sjö þessara liða voru skipuð
Eistum með rússneskan bakgrunn
sem höfðu ekki fengið eistnesk
vegabréf og gátu því ekki leikið í
landsliðinu fyrir hönd Eistlands.
Það var því aðeins eitt lið sem kall-
ast gat eistneskt og það var Flora
Tallinn þar sem öllum leikmönnun-
um með eistnesk vegabréf var safn-
að saman. Eigandi félagsins, Aivar
Pohlak, ræddi við mig í upphafi um
að hans markmið var að endurreisa
knattspyrnuna í landinu, en í liði
hans voru því bara leikmenn með
eistneskan ríkisborgararétt þannig
að ég hafði bara þennan leikmanna-
hóp hjá liðinu til þess að leika fyrir
landsliðið. Það varð síðan ekki fyrr
en á öðru ári mínu með Flora Tall-
inn sem stofnað var annað eistneskt
fótboltalið í landinu, sem reyndar
var í eigu sama aðila og átti Flora,“
segir Teitur og var þetta því upp-
hafið að enduruppbyggingu eist-
neska fótboltans eftir Sovét tím-
ann. Auk þess að þjálfa landsliðið
og Flora þá ferðaðist Teitur um allt
Eistland til þess setja í gang fót-
boltaskóla og klúbba og til að vekja
áhuga á fótboltanum. Fólst það
starf einnig í því að heimsækja skóla
í landinu og kynna þá uppbyggingu
sem farið var af stað með og finna
unga og efnilega leikmenn. „Þetta
starf skilaði sér og margir mjög
efnilegir leikmenn komu upp
og landslið Eistlands fór að taka
þátt í undankeppni EM og HM.
Þrátt fyrir erfiða byrjun hjá lands-
liðinu þá öðluðust leikmenn mikla
reynslu við það eitt að vera þátt-
takendur í þessum mótum og þetta
var gríðarlega skemmtilegur tími.“
Fyrir störf sín fyrir knattspyrnuna
í Eistlandi heiðraði forseti lands-
ins Teit með því að veita honum af-
reksorðuna Marilandkrossinn.
Friðað tré
á miðjum velli
Það er ein skemmtileg saga frá
Eistlandi sem við getum látið fylgja
með. „Þegar ég var að fara á milli
staða í landinu og skoða aðstæður
þá var á einum stað knattspyrnu-
völlur sem var nokkuð sérstakur
að því leyti að á miðjum vellinum
stóð stórt tré. Það sem meira var að
tréð var friðað og það mátti því alls
ekki fjarlægja það af vellinum. En
þeir sem þarna voru létu það ekkert
aftra sér frá því að leika á vellinum.
Það var bara leikið í kring um tréð.
Svo einfalt var það nú.“
Að nýju til Noregs
Þegar kom hjá Teiti að endurnýja
samninginn við Flora tjáði eigandi
félagsins honum að það væri að halla
undan fæti hjá honum fjárhagslega
og hann gæti ekki stutt þessa upp-
byggingu eins vel og hann vildi og
það myndi væntanlega hægja veru-
lega á uppbyggingunni sem tekist
hafði svo vel. Teitur sagði að þetta
hefðu að sjálfsögðu verið vonbrigði
og hann óttaðist að botninn gæti
dottið úr starfinu sem búið var að
byggja upp. Teitur sagðist hafa vilj-
að hugsa málið og var mjög opinn
fyrir því að vera áfram í landinu.
„Okkur leið mjög vel í Eistlandi.
Fólkið var alúðlegt og mikil fegurð
í landinu og höfuðborgin Tallinn
mjög falleg borg með stórbrotn-
ar byggingar frá fyrri tímum. En
þegar ég var að velta framhaldinu
fyrir mér í Eistlandi kom símtal frá
Brann í Noregi. Eins og ég hef áður
sagt þá er Brann mjög stórt félag í
Noregi og þú segir eiginlega ekki
nei við þá þegar þeir leita til þín. Ég
var þar í 3 ár og okkur gekk alveg
ágætlega á þeim tíma, en svo fór ég
aftur til Lyn í Osló og var þar í eitt
ár. Eins og gengur í fótboltanum þá
gerir nýr þjálfari oftast breytingar
á liði sínu og kemur með nýjar
áherslur sem allir eru ekki endilega
sáttir við hjá viðkomandi félagi. Því
geta oft orðið örar breytingar og þú
þarft að hafa harðan skráp í þessum
bransa en þetta hafði aldrei nokk-
ur áhrif á mig sem betur fer.“ Eft-
ir árin hjá Brann og Lyn tók Teitur
við 3. deildar liði frá Jessheim, sem
er stutt frá Osló, sem heitir Ull/
Kisa og var þar í tvö ár. „Það sem
heillaði mig við það starf var að ég
var fenginn til þess að koma að og
byggja upp unglingastarf og ekki
síður forvarnarstarf, sem fólst í því
að vekja áhuga á íþróttinni hjá ung-
lingum sem voru í hættu stadd-
ir vegna óreglu af ýmsum toga. Ég
heimsótti skólana og talaði við ung-
lingana um mikilvægi íþrótta. Þetta
var afskaplega gefandi og skemmti-
legur tími.“
Góður tími hjá KR
En árið 2006 kom símtal frá Ís-
landi. Á hinum enda línunnar var
fulltrúi frá KR, sem óskaði eftir
kröftum Teits við þjálfun félagsins.
„Mér fannst spennandi að koma
heim og kynnast íslenska boltan-
um og stökk á tækifærið og gerði
tveggja ára samning við félagið.
Okkur gekk bara vel og enduðum
í öðru sæti í Landsbankadeildinni á
fyrra árinu og komumst í úrslit bik-
arkeppninnar. En töpuðum þeim
leik 0:2 gegn Keflavík. Ég á bara
góðar minningar frá tíma mínum
hjá KR. Mér var vel tekið og leið
vel og við nutum þess vera aftur á
Íslandi.“
Við nánast bjuggum í
flugvélunum
Eftir tæplega fjögurra áratuga
reynslu af knattspyrnunni í Evrópu
sem þjálfari og leikmaður bauðst
Teiti tækifæri í þjálfun í Norð-
ur-Ameríku hjá kanadíska liðinu
Vancouver Whitecaps. Varð hann
sjötti þjálfarinn í sögu félagsins
þegar hann skrifaði undir tveggja
ára samning í desember 2007.
Þegar Teitur tók við liðinu lék
það í deild sem hét United Soccer
League First Division en liðið
sigraði í þeirri deild á fyrsta ári
Teits í Kanada. Sigruðu þá Puerto
Rico Islanders 2:1 í október 2008.
Ári síðar var Teitur aftur í úrslit-
um í þeirri keppni og lék að þessu
sinni gegn Montreal Impact og
var þetta í fyrsta skipti í sögunni
sem tvö kanadísk lið léku til úr-
slita í keppninni. Whitecaps tap-
aði þeirri viðureign. Ári síðar lék
liðið í fyrsta skipti í sögu þess í
deild þeirra bestu í sjálfri MLS
deildinni og varð Teitur fyrsti og
eini Íslendingurinn til að stjórna
liði í MLS deildinni. Eftir að Teitur
gerði miklar breytingar á leik-
mannahópi Whitecaps þurfti liðið
ákveðna aðlögun en það var ekki
þolinmæði fyrir því og þess vegna
var gerð breyting hjá félaginu vorið
2011 og Teitur hélt að nýju heim til
Noregs. „Dvölin í Kanada var af-
skaplega ánægjuleg og gott að vera
þar,“ segir Teitur. „Á þessu svæði
umhverfis Vancouver er afskap-
lega fallegt og við hjónin ræddum
það á þeim tíma þarna. En þetta
voru krefjandi tímar í fótboltan-
um þarna sem lágu ekki síst í þeim
miklu ferðalögum til og frá á leik-
staði. Við ferðuðumst um þver og
endilöng Bandaríkin. Það var jafn-
vel leikið í Peurto Ríko á sunnu-
degi og heimaleikur í Vancouver í
miðri viku og næsti leikur nokkrum
dögum síðar jafnvel í New York.
Við nánast bjuggum í flugvélum
á þessum tíma en það jákvæða var
að maður sá nýja staði sem maður
hafði ekki komið til áður.“
Boð um þjálfun
á Indlandi
Teitur hafði ekki verið lengi í Nor-
egi þegar honum bauðst að taka að
sér verkefni á Indlandi, en þá var
farið að stað verkefni um að byggja
upp knattspyrnuna í landinu en hún
hafði verið lítið stunduð þar fram
að þessu. Það var í janúar 2012 sem
tilkynnt var að Teitur yrði einn af
sex erlendum þjálfurum sem myndu
taka að sér þjálfun í landinu og ný
deild yrði stofnuð sem átti að fá
nafnið Bengal Premier League
Soccer og átti keppnin að hefjast
í mars 2012 og átti Teitur að stýra
liði sem hét Basarat. „Þetta hefði
getað orðið mjög spennandi verk-
efni að fá að taka þátt í og það var
búið að ganga frá ráðningarsamn-
ingnum og allt klárt, en þá heimil-
aði alþjóða knattspyrnusambandið
ekki að leikið yrði á völlunum sem
átti að nota því þetta voru Ba-
seball eða hornaboltavellir sem átti
að nýta sem fótboltavelli. Eftir að
þessari hugmynd hafði verið frestað
nokkrum sinnum var þetta endan-
lega flautað af í janúar 2013. Á með-
an ég var að bíða eftir niðurstöðum
frá Indlandi starfaði ég aðeins fyr-
ir sjónvarpsstöðina TV2 í Noregi
og var þar leikgreinandi við beinar
útsendingar úr norsku knattspyrn-
unni. Síðasta starf Teits í boltan-
um var þegar hann var ráðinn árið
2014 til lítils félags fyrir utan Osló
sem heitir Drobak-Frogn og starf-
aði hann þar í fjögur ár sem þjálf-
ari en einnig hafði hann umsjón
með öllum fótbolta innan félagsins
frá A liði og niður í 6 ára. „Ég hætti
öllum afskiptum af knattspyrnunni
fyrir um einu og hálfu ári síðan og
held ég að þetta sé bara orðið al-
veg gott,“ segir Teitur Þórðarson
að endingu. Hann hefur nú lokið
löngum og farsælum knattspyrnu-
og þjálfaraferli sem á sér engan
sinn líkan fram að þessu í íslenskri
knattspyrnusögu. En miðað við all-
ar þær áskoranir sem Teitur hef-
ur tekist á við þá er örugglega ekki
hægt að útiloka neitt ennþá.
se/ Ljósm. erlendar fréttaveitur