Skessuhorn - 15.12.2021, Blaðsíða 74

MIÐVIKUDAGUR 15. DESEMBER 202174
Kvikmyndin „Hvernig á að vera
klassa drusla“ var frumsýnd 5.
febrúar á þessu ári en höfund-
ur og leikstjóri myndarinnar er
Ólöf Birna Torfadóttir. Blaðamað-
ur Skessuhorns kíkti í heimsókn til
Ólafar á Akranesi og fékk að kynn-
ast henni aðeins betur. Spurð hvað-
an hún komi segist Ólöf ekki geta
nefnt neinn einn stað sem „heima“
í hennar huga. „Ég á ættir að rekja
á Vestfirði og á Drangsnes. Svo er
ég líka eitthvað ættuð frá Keflavík.
En þegar ég var að alast upp flutt-
um við mikið og ég gekk í sjö
grunnskóla um allt land. Ég á því
ekki neinn einn stað sem ég get
sagt að ég komi frá,“ svarar Ólöf.
Hún flutti með kærastanum sínum,
Orra Ingólfssyni, og tólf ára dóttur
á Akranes árið 2017 og líkar þeim
mjög vel við að búa þar. „Besta vin-
kona mín, sem er líka handritshöf-
undur og leikstjóri, býr hér á Akra-
nesi og hún var mikið aðdráttarafl
fyrir okkur. Við erum bara rosalega
ánægð hér og vorum að kaupa okk-
ur íbúð og erum ekki að fara neitt
strax,“ segir Ólöf og brosir.
Ætlaði að verða arkitekt
Ólöf fór í fjölbrautaskóla í Keflavík
þar sem hún lauk stúdentsprófi.
„Ég valdi Keflavík því systir mín
bjó þar og ég gat búið hjá henni,“
útskýrir Ólöf og bætir við að hún
hafi á þeim tímapunkti stefnt að því
að verða arkitekt. „Mér hefur alltaf
þótt gaman að teikna og fannst
það því góð hugmynd fyrir mig.“
En eftir stúdentspróf ákvað hún að
taka sér tveggja ára pásu frá námi
og fór í kjölfarið inn á aðra braut í
lífinu. Hún skráði sig í snyrtifræði
við Snyrtiakademíuna í Kópa-
vogi árið 2012 og lauk því námi ári
seinna. „Í náminu lærðum við smá
um förðun og slíkt og þá kvikn-
aði áhugi hjá mér að læra fantasíu-
förðun og förðun fyrir bíómyndir.
Ég prófaði aðeins að gera það og
málaði fyrir nokkrar stuttmyndir
en fann þá áhuga kvikna á að gera
mínar eigin sögur til að segja,“ seg-
ir Ólöf og bætir við að hún hafi því
skráð sig í Kvikmyndaskólann árið
2014 þar sem hún lærði handrits-
gerð og leikstjórn.
Alltaf verið listræn
„Það búa margar sögur í mér,“ seg-
ir Ólöf og bætir við að hún hafi
byrjað ung að skrifa og segja sögur
og á hún nokkrar bækur sem hún
skrifaði frá 14-18 ára aldri. „Ég
hef ekki farið neitt lengra með þær
bækur og á þær bara til fyrir mig,“
segir hún og hlær. „En þegar ég var
krakki langaði mig að verða leik-
kona og vildi reyna að stytta mér
leið inn á það svið. Ég fékk því þá
frábæru hugmynd að skrifa bók
sem ég sá svo fyrir mér að einhver
framleiðandi myndi kaupa og vilja
gera mynd um og ég myndi þá fá
að leika í myndinni,“ segir Ólöf og
hlær. Spurð hvort það séu leikar-
ar eða listafólk í fjölskyldunni seg-
ir hún svo ekki vera. „Mamma og
pabbi voru bændur og ég ólst upp
í sveitinni. Ég á fjögur systkini og
ekkert þeirra er í neinu svona. En
ég hef alltaf verið listræn. Þegar
ég var í grunnskóla á Hvanneyri
var ég með myndlistarkennara sem
spurði hvort ég mætti koma heim
til hennar eftir skóla því hún sá
eitthvað í mér og langaði að kenna
mér að gera leirpotta og allskonar
svoleiðis á rennibretti. Ég fékk að
gera það og fór stundum til henn-
ar. Ég gerði meira að segja bolla
sem ég held að mamma eigi enn
uppi í skáp,“ segir Ólöf. Allt sem
tengist list og sköpun segir Ólöf
að höfði til hennar, hvort sem
það er að velja búninga fyrir kvik-
myndir, leikstýra, farða, teikna eða
skrifa. „Pappírsvinna og allt sem
því tengist er aftur á móti ekki fyrir
mig. Það verður allt svo yfirþyrm-
andi og mér líður alltaf eins og það
muni engan endi taka og ég næ
bara alls ekki utan um þessi verk-
efni,“ segir hún.
Leikstjórinn ber
ábyrgðina
„Leikstjórar bera mikla ábyrgð
á sínum verkum. Þeir bera verk-
in í raun einir og verkin standa
eða falla með þeim. Allt sem sést
á skjánum er ákvörðun leikstjóra,
hvort sem það eru búningar, leik-
mynd, leikur og hvernig atriði eru
skotin. Vissulega vinnur leikstjór-
inn þetta í samstarfi við aðra lykil-
starfsmenn á setti en leikstjórinn á
samt lokaorðið og ákveður hvernig
allt á að vera. Ef leikur hjá einhverj-
um er flatur eða lélegur í mynd er
það leikstjóranum að kenna. Það
er hann sem á að segja til og leið-
beina. Leikstjórinn ber verkið frá
a-ö. Verkið verður bara eins gott
og hann getur gert það.“ Í kvik-
myndinni „Hvernig á að vera klassa
drusla“ voru stórleikarar á borð við
Steinunni Ólínu Þorsteinsdóttur,
Ólafíu Hrönn Jónsdóttur, Þorstein
Bachmann og fleiri. Hvernig var
það að vera óþekktur og óreyndur
leikstjóri að ætla að leiðbeina þess-
um leikurum? „Það var erfitt og ég
var alltaf stressuð þá daga sem þau
voru með okkur. Ég hugsaði alltaf:
„Hver er ég að segja þeim hvað
þau eiga að gera? Þau eru búin að
vera að þessu svo lengi og vita mik-
ið betur en ég.“ En ég varð bara
að setja á mig stóru buxurnar og
sinna mínu hlutverki. En við átt-
um rosalega gott samtal fyrir tök-
ur og það róaði mig mikið og þetta
fór allt vel. Ég var mest stressuð
að leikstýra Ólafíu Hrönn, hún er
svo rosalega stórt nafn. En það var
svo ekkert mál, hún svo æðisleg og
mjög gott að leikstýra henni. Svo
er ótrúlega gaman að hugsa til þess
að ég hafi í alvöru bara leikstýrt
Ólafíu Hrönn,“ segir Ólöf og hlær.
Mikið hark að
komast af stað
Spurð hvernig maður tekur fyrstu
skrefin inn á þetta svið segir Ólöf
það fyrst og fremst vera mikið
hark. Ýmsir styrkir standi til boða
en erfitt er að fá slíka styrki fyr-
ir sína fyrstu mynd. „Það vilja all-
ir sjá eitthvað frá þér áður en þú
færð „já“. En þegar þetta er fyrsta
mynd er ekkert til sem hægt er að
sýna. Ég prófaði að sækja um og
fékk alltaf bara „nei“ en ég bara
var ekki tilbúin að hlusta á það. Ég
hafði trú á þessari mynd og lang-
aði að láta hana verða að veruleika.
Ég þurfti því að taka þetta í eig-
in hendur og vera mjög dugleg að
leita allra leiða. Þetta var ekkert
nema hark,“ segir Ólöf. Hún fékk
lánað það sem hún gat og leitaði
að góðum tilboðum hjá tækjaleig-
um til að komast í gegnum tökurn-
ar sjálfar. Á þeim tímapunkti fékk
hún framleiðanda með sér í lið og
með honum komu peningar fyrir
alla eftirvinnslu. „Framleiðandinn
kom með hærri upphæðir sem sáu
til þess að klára myndina og gera
hana eins og hún er í dag.“ Sam-
hliða þessari vinnu var Ólöf að
vinna fyrir Íslandspóst á Akranesi
og sá um að keyra póstinn heim
á bæi í Hvalfjarðarsveit. Það var
einmitt þannig sem hún fann töku-
staði, en myndin er að mestu tek-
in upp í Hvalfjarðarsveit. „Ég bara
bankaði hjá fólki og spurði hvort
ég mætti taka upp mynd á hlaðinu
hjá þeim. Það var mjög erfitt fyr-
ir mig því ég er lítið fyrir að biðja
um greiða, sérstaklega þegar ég get
ekki borgað fyrir. En það kom mér
verulega á óvart hvað allir tóku
mér vel og þótti þetta spennandi,“
segir Ólöf.
Pressa fyrir næstu mynd
„Hvernig á að vera klassa drusla“
fékk frábærar móttökur og eftir
frumsýningarhelgina fór hún beint
í fyrsta sæti á aðsóknarlista. Alls
komu um 7000 manns á myndina í
kvikmyndahúsum. „Ég held að það
sé ótrúlega gott í ljósi covid hafta
og líka þar sem þetta var fyrsta
myndin mín. Ég hefði verið þakk-
lát fyrir svona 500-1000 manns
svo þetta var langt fram úr mín-
um björtustu vonum. Ég viður-
kenni að ég hugsaði samt með mér:
„Ég vissi þetta, öll þið sem sögð-
uð nei“,“ segir Ólöf og hlær. Spurð
hvort fleiri stór verk séu á dagskrá
segist hún vonast til að hefja tökur
á nýrri mynd næsta sumar. „Hand-
ritið er hjá Kvikmyndamiðstöðinni
núna og er búið að fá tvo styrki
og núna erum við að sjá hvort við
fáum þann þriðja. Ef það tekst
hefjast tökur næsta sumar. En núna
er ég loksins farin að geta fengið
styrki því ég hef mynd til að sýna.“
En er ekki erfitt að fylgja eftir svo
vel heppnaðri fyrstu mynd? „Jú. Ég
viðurkenni að ég finn smá pressu.
Fólk er með ákveðnar væntingar
til mín núna. En ég tek því fagn-
andi og ætla að standa undir þessari
pressu. Ég hef líka mikla trú á
næsta verkefni,“ svarar hún.
Önnur kómedía
Aðspurð segir hún næstu mynd
einnig vera kómedíu. „Hún verður
þó ekki jafn súrrealísk og „Hvernig
á að vera klassa drusla“, heldur að-
eins jarðbundnari og konseptið er
eitthvað sem ég hef ekki séð áður
hér heima. Ég hef mest verið að
skrifa svona kómedíur með sterk-
um kvenkyns persónum í aðalhlut-
verki. Ég held ég sé frekar fyndin,
fólk hlær allavega að mér,“ segir
Ólöf og hlær. „Svo er ég sjálf kona
og mér hefur fundist vanta fleiri
myndir þar sem konur fá að vera
fyndnar. Mér þykir svo auðvelt að
gera konur fyndnar og mér finnst
þær mikið flóknari og áhugaverðari
en karlar,“ segir Ólöf og bætir við
að í síðustu kvikmynd hafi hún
notað sína eigin persónu til að
skrifa tvær aðal persónur myndar-
innar. „Þær eru held ég báðar með
eitthvað af mér sjálfri í sér. Ég get
verið vandræðaleg og kjánaleg
týpa og það má hlæja að því,“ seg-
ir hún og hlær. Aðspurð segist hún
lítið meira geta upplýst um næstu
mynd. „Ég get ekki sagt margt en
ég er ótrúlega spennt fyrir henni
og hef mikla trú á þessari mynd,“
segir Ólöf Birna Torfadóttir leik-
stjóri og handritshöfundur.
arg/ Ljósm. aðsendar
Skaust upp í fyrsta sæti aðsóknarlista
með sína fyrstu kvikmynd
-Rætt við leikstjórann og handritshöfundinn Ólöfu Birnu Torfadóttur
Ólöf Birna Torfadóttir leikstjóri og handritshöfundur. Ljósm. arg.
Fyrsta kvikmynd Ólafar í fullri lengd „Hvernig á að vera klassa drusla“ skaust upp
í fyrsta sæti aðsóknarlista eftir frumsýningu í febrúar.
Frá frumsýningu kvikmyndarinnar „Hvernig á að vera klassa drusla.“
Skjáskot úr kvikmyndinni „Hvernig á að vera klassa drusla“ eftir Ólöfu Birnu
Torfadóttur.