Borgfirðingabók - 01.12.2010, Qupperneq 7

7Borgfirðingabók 2010
HALLDÓR J. JÓNSSON
Bernskuminningar frá Laxfossi
Í síðasta árgangi Borgfirðingabókar birtist upphaf þessara
minningaþátta Halldórs J. Jónssonar. Hér kemur framhald.
Vorverkin
Á meðal minni háttar vorverka var að rista torf á hey í tóftum. Rista er
mjög léleg á Laxfossi, þannig að ekki var hægt að rista nema fremur
stutt torf. Rist var með torfljá og skammorfi og liðléttingur látinn
velta úr flaginu. Fyrsta torfan sem rist var á nýjum stað hét flagmeri.
Blautt torfið var reitt um þverbak á hesti á næsta holt eða einhvern
grasbala.
Þar var það hringað upp til þurrkunar, síðan staflað í hlaða, þegar það
var orðið nógu þurrt – og flutt heim á haustin þegar að því kom að tyrfa
þau hey sem áttu að standa úti.
Torf á þök var að mig minnir ekki þurrkað heldur notað eins og það
kom fyrir. Kannski greru þau þá betur.
Á vorin var farið að „vinna á“, þ.e. vinna búfjáráburðinn á túnið.
Stund um var mykjan úr fjóshaugnum borin á túnið að vetri þegar
jörð var auð. Henni var ekið út á kerrum og sturtað í hlöss með hæfi-
legu millibili, sem síðan þurfti að „moka úr“, þ.e. dreifa sem jafnast.
Taðið úr fjárhúsunum var mest notað til eldiviðar, líka til að bera í
kálgarðana. Eftir sauðburð, þegar helstu vorverkum var lokið, var
tekið til við að stinga út úr fjárhúsunum, enda voru húsin þá orðin