Borgfirðingabók - 01.12.2010, Side 158

158 Borgfirðingabók 2010
til. Það kom ekkert annað til greina en að setjast að sem næst sveitinni
og fólkinu okkar. Kennsla var eiginlega eina starfið sem bauðst á
Akranesi. Ég ætlaði bara að prófa einn vetur í kennslu en þeir urðu
tuttugu og tveir. Svona getur lífið verið skrítið.
Fyrst kenndi ég félagsfræði og hugmyndasögu við Fjölbrautaskól-
ann og síðan almenna bekkjarkennslu við Brekkubæjarskóla, þar sem
Edda hóf sína íslensku skólagöngu. Snemma á kennslutímanum lauk
ég réttindanámi til kennslu á grunn- og framhaldsskólastigi. Það
hefði ég sennilega ekki gert nema af því að mér líkaði starfið.
Nokkrum árum eftir heimkomuna eignaðist ég fóstursoninn
Jón Óskar. Þessi glaðsinna drengur var mikil og góð viðbót við
fjölskylduna en einnig mikill örlagavaldur í mínu lífi eins og börn
eru alltaf. Hann átti ekki eins gott með bóknámið og Edda, enda með
lesblindu. Í gegnum uppeldi þeirra fékk ég góða innsýn í hversu
ólíkar þarfir nemenda geta verið.
Ýmislegt varð til þess að árið 2000 ákvað ég að nú væri kominn
tími til breytinga, söðlaði um, sagði starfi mínu við Brekkubæjarskóla
lausu og stefndi á nám án þess þó að hafa neina brennandi löngun til
að skipta um starf. Var bara orðin lúin.
Þessi „seinni námsár“ hafa orðið mér mikill fjársjóður. Fyrst lauk
ég námi til starfsréttinda í bókasafns- og upplýsingafræði. Taldi að sá
Á námskeiði um hesta og hestamennsku. R.Þ.