Borgfirðingabók - 01.12.2010, Síða 167

167Borgfirðingabók 2010
þar er að finna. Það ýtir undir jákvæða sjálfsmynd að geta verið
stoltur af heimabyggðinni sinni og það eykur líkur á að unga fólkið
standi vörð um hagsmuni hennar. Norski félagsfræðingurinn Óttar
Brox hefur eindregið varað við röngum áherslum í skólanámskrá
dreifbýlisskólanna í Noregi og talið að verið væri að mennta nemend-
urna burt úr heimabyggðinni. Ég gæti trúað að einmitt þetta atriði
þyrfti að skoða á Íslandi.
g. Áhersla á jafnræði og samstarf
útikennsla eykur jafnræði meðal nemenda. Þeir sem ekki
eru miklir bóknámsmenn finna sig gjarnan vel í útikennslunni,
geta jafnvel skarað fram úr. Í útikennslu er auðveldara að blanda
nemendum saman í starfi og kljúfa þannig upp hópa sem hafa haldið
of þétt saman. Ég skipti nemendum oft í 3-4 manna hópa þar sem hver
hópur vinnur saman með einn hest. Þá miða ég hópana gjarnan við
hæð nemendanna. Það er mjög hentugt vegna lengdar ístaðsólanna á
hnakknum.
h. Efling leiðtogahlutverksins.
Í vinnunni með hestana þurfa nemendur að fara í hlutverk
leiðtogans, því maðurinn þarf að vera sterkur leiðtogi ef hesturinn
á að bera virðingu fyrir honum. Það er góð æfing. Sumir hafa aldrei
verið í hlutverki leiðtogans og þá reynist þetta erfitt í byrjun.
i. Áhersla á líkamlegan styrk.
útivera styrkir og hressir og leggur grunn að hollum lífsvenjum
síðar á æfinni. Ég hef oft séð of þunga nemendur gleðjast mjög yfir
að komast á hestbak. Það er persónulegur sigur. Svo verður maður
bara betri og betri í þessu með æfingunni...
Eftirminnilegustu stundirnar
Í hugum margra nemenda eru vettvangsferðir og útinám eftirminni-
legustu stundirnar á skólagöngunni. Ég hef nokkrum sinnum fylgt
nemendahópum til dvalar í Reykjaskóla í Hrútafirði og orðið vitni að
mörgum hamingjustundum. Satt að segja man ég ekki eftir að neinn
nem andi færi leiður þaðan nema ef til vill yfir því að þurfa að fara!
Þannig er það einnig hér hjá Námshestum. Stundum hefur nánast
þurft að ýta nemendum upp í rútuna sem beið eftir þeim.