Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Blaðsíða 31

úr Þúsund og einni nótt —, sem eitt væri verðugt ritgerðarefni.
erindum er snilldarlega rakin sagan og lýst boðskap
Ein sagan oft mér vöku valdið gat —
það var fyrir mörgum öldum,
að fylkir í skrúðanum fastur sat
með fætur úr marmara köldum.
hefst Ijóðið og lokaerindi þess er:
Fyrir þúsundum alda austur frá,
á ævintýranna vegi,
hún gerðist sagan, er grein’ eg frá, —
— hún gerist á hverjum degi.
Og í þessari útgáfu ljóðanna er kvæðið „I námabænum“, líka
eitt af kunnustu kvæðum Einars, og þar er kvæðið „Minni Vestur-
íslendinga", ort á þeim tíma, er deilur voru harðastar út af vestur-
flutningunum, og þeim hallmælt er flýðu landið.
I ljóði til frænda síns, er hugði til vesturfarar, segir Guðmundur
skáld Friðjónsson á Sandi, að vísu síðar:
Ertu að flýja myrkra miðin,
meturðu vorið nú að engu,
sólmánaðar sunnangöngu,
sumardýrð og næturfriðinn ?
En Einar slær á aðra strengi:
Og leggi gæfan hönd um háls
á hverjum íslending,
er slyngur njóta sín vill sjálfs,
í sannleik verða og anda frjáls,
og helgust geyma heimsins þing
í hjarta og sannfæring.
Já, blessi drottins styrkur stór,
í striti, sorg og glaum,
hvern dánumann of dröfn er fór,
hvern dreng, er reynir verða stór,
hvern svanna’, er ástar dreymir draum,
hvern dropa í lífsins straum.
í fáum
hennar.
Þannig
25