Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Blaðsíða 32

1 þessu litla kveri var snilldarþýðing Einars á heimsfrægu kvæði
eftir Tennyson (Rispa), sem innifelur himinhrópandi mótmæli
gegn miskunnarlausu réttarfari og réttleysi smælingjans, — lögð
í munn gamallar móður á banabeði, sem hefur fengið heimsókn
hefðarkonu. Hún segir í rauninni sögu ungs sonar síns, sem hengd-
ur var á gálga fyrir rán, mild í minningunni um drenginn, heiftug
yfir óréttlætinu:
I réttinum hermdi ég atvik öll,
guðs einskæran sannleikann —
en lögmenn og dómarinn drápu hann samt
sem djarfasta illræðismann.
Þeir hengdu hann jafnvel í hlekkjum —
og hvort er ei svívirðing nóg,
að hengjast sem þjófur og hyljast svo mold
og hvíla síðan í ró?
Já, dýrmæt er hinzt hvílan!
En svo hátt hann festur var,
að öll sjávarins skip gátu séð hann,
er þau sigldu fram hjá þar.
Guð þyrmir helvízkum hræfuglum öllum
og hröfnum, það ég finn —
en ekki lögmanns hjartanu harða,
sem hengdi þar drenginn minn.
Það var ekki alls fyrir löngu enn uppistandandi samkomuhús
hér í bænum, við norðvesturkrika tjarnarinnar, kallað Báruhúsið
eða Báran. Líklega hefur ekki allt af verið þar innan veggja and-
rúmsloft menningar og lista, en þarna söng Pétur Jónsson óperu-
söngvari, nýkominn heim frá Þýzkalandi, er hann var á hátindi
frægðar sinnar. Það var ógleymanleg stund. En þær voru miklu
fleiri. Ég heyrði Hannes Hafstein lesa þar upp — og það er óþarft
að bæta við „af miklum glæsileik" eða eitthvað í þá átt. Ég hlýddi
á hann lesa þar upp Kafarann eftir Schiller í þýðingu föður míns.
Jafn ógleymanlegt var að hlýða þar á frú Guðrúnu Indriðadóttur
lesa upp kvæði Tennysons í þýðingu Einars H. Kvarans, sem ég
drap á hér áður. Sá upplestur er einnig meðal ógleymanlegra
bernskuminninga, því að frú Guðrún las — og lék — af mikilli list.
26