Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Blaðsíða 38

heyrt nefnda á nafn þá, sem drengilegast börðust fyrir því, að
þjóðin eignaðist sinn eigin fána, þótt þeir yrðu að sætta sig við
þau vonbrigði, að þjóðfáninn yrði af armarri gerð en sá var, sem
þeir höfðu barist fyrir. Vonandi verður uppfræðsla í þessum efn-
um, svo sem vera ber í skólum landsins á komandi tímum.
Lestur áðurnefndrar blaðagreinar varð til þess, að ýmsar gaml-
ar minningar vöknuðu í huga mínum frá þeim tíma, er Reykja-
vík var lítill bær, þar sem danskir fánar blöktu við hún, þegar
flaggað var, sem var ærið oft. Aðra fána gat þó að líta og eru
mér minnisstæðastir frá fyrstu bernskuárunum franski fáninn
hjá Zimsen, er var ræðismaður Frakka, og fáni Hjálpræðishersins,
en þetta var laust eftir aldamótin og bernskuheimili mitt var við
Austurvöll, í grennd við Frönsku húsin, sem voru norðan vallar-
ins, í grennd einnig við Herkastalann gamla. Og svo var líka blár
og hvítur fáni sömu gerðar og Þorbjörg Sveinsdóttir saumaði,
á annarri af tveimur stöngum í garðinum okkar.
Ég minnist smáatviks frá þesum árum. Ég var að vappa kring-
um móður mína í eldhúsi, en þar sat á stól við eldhúsborðið vatns-
berinn okkar, Jóu að nafni, oft kallaður hringjari, kátur karl,
einkum ef hann var ofurlítið hýr, sem gat komið fyrir. Hann var
nýbúinn að fylla vatnstunnuna frammi í skúr, en vatnið var sótt
í póstinn við Aðalstræti, og handvagn með tunnu á notaður til
flutninganna. Og nú var þessu lokið í þetta skiptið og Jón beið
eftir kaffinu.
— Af hverju er flaggað í dag, Jón? spurði móðir mín, þegar
hún hellti í bollann hans.
— O, það er nú enginn annar en kóngurinn, sem á gebúrtsdag
í dag, sagði Jón dálítið drjúgur.
Gamla Reykjavík hafði sem sé sett upp Dannebrogshattinn
þennan dag.
„Hún bar nokkuð drembin sinn Dannebrogshatt
og dálítinn umskiptingskeim . . .“
segir í kvæði Þorsteins um Jörund hundadagakóng, og svipurinn
þennan dag var sennilega ekki ýkja mikið breyttur. Á þessum
tíma er þjóðin farin að finna æ betur nýjan þrótt í æðum. Það
má vafalaust rekja langt aftur í tímann og þakka baráttu Eggerts
32