Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Blaðsíða 43

bjargar Sveinsdóttur fyrir aldamót síðustu og fleiri íslenzkra
kvenna þá.
Eg átti erindi að reka á síðastliðnum vetri á heimili gamallar
kunningjakonu, dóttur eins merkasta og vinsælasta kennimanns
landsins á sinni tíð. Er ég hafði heilsað henni og þegið sæti í stofu
hennar, veitti ég þegar athygli bláhvítum fána, greinilega nýjum.
Mér hlýnaði um hjartarætur og vafalaust hafa þess sést merki í
svip mínum og ekki fór það fram hjá kunningjakonu minni, að
ég gat ekki haft augun af fánanum.
— Ég er ný búin að endurnýja hann, sagði hún látlaust og blátt
áfram, og bætti svo við: — Þetta var okkar fáni.
Þeim, sem ungir eru, finnst ef til vill, að eldri kynslóðin lifi
um of í heimi minninganna, að þær minningar séu þeim framandi,
ef til vill óviðkomandi, en það viðhorf breytist með þroska og
reynslu — vonandi, en það er þó undir því komið, að okkur —
hinum eldri takist að rækta með hinum ungu rétt hugarfar og
virðingu fyrir landinu og þjóðinni hennar — og þar með baráttu,
sem er forsaga þess, að þeir búa við meiri veisæld en nokkurn
tíma hefur komið yfir þetta land, sem annar fáni nú vakir yfir
en sá, sem við — hinir gömlu — unnurn. Við gerum okkur ljóst,
að í hættulegri velsæld getur margt gleymst, sem ekki má gleym-
ast — okkar beztu menn. Og sorglegt er það en satt, að gleymdir
Wunu þeir margir af mörgum.
Hér er um það dæmi. Fyrir nokkrum áratugum heiðraði erlent
fyrirtæki íslenzkan stjórnmálamann með því að nefna nafni hans
vindlategund. Hún kom aftur á íslenzkan markað ekki alls fyrir
löngu. Síðan hef ég þrívegis heyrt menr. spyrja eitthvað á þessa
leið:
-— Hver var hann, þessi Bjarni frá Vogi? Ég hef aldrei heyrt
hann nefndan.
Er svo komið, að það þarf erlenda verzlunarvöru til þess að
nafn og starf eins landsins beztu drengja verði mönnum umhugs-
unarefni ?
Ég vil ljúka máli mínu með því að svara spurningunni með fám
orðum:
Bjarni frá Vogi var forustumaður í sjálfstæðisbaráttunni og
einn mesti þingskörungur síns tíma, — sá, er manna bezt skildi,
37