Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Qupperneq 37

Stokkhylur. Mynclin er
tekin upp eftir hyln-
um. Efst er stokkurinn
og Baula sést i baksýn.
Niður af litlu eyrinni
ofarlega til vinstri á
myndinni er skemmti-
I egast i tök us iað nrin n.
En hann getur tekið
parna um allt, og frá
báðum bökkum, i
miklu vatni. Þeir sem
hafa átt slika claga i
S t okkhy I, m u n u dá
hann flestum veiði-
stöðum fremur.
Ljósmyn d: Erlingur
Þorsteinsson.
okkar og þjóðtrú. F.n ólíkir eru þeir
hann og óðinshaninn, enda má segja
að þeir lifi sinn í hvorum heimi, þótt
skammt sé milli bústaðanna.
Félagi minn kom nú niður eftir til
mín. Ffann hafði fengið laxinn, sem
hann sá í Myrkhylsrennum og reynt \ ið
fleiri, en ekki fengið þá til að taka. Ffann
fór nú að kasta á Stokkhylinn og fékk
þar lax. Ég setti líka í einn laxinn enn
o.g var með hann góða stund, en missti
hann svo — þann fjórða þennan dag.
Eitt sinn vorum við þrír veiðifélagar í
einu með lax á í Stokkhyl. Tveir okkar
að vestan og einn að austan. Þá var lax
um alla flötina, bakkanna á milli.
☆
Og nú var þessi veiðidagur brátt á
enda. Við reyndum þarna til þrautar og
héldum svo af stað heim á leið, með ár-
angurslausri viðkomu í Myrkhyl. Dags-
veiðin var falleg, þegar allt, var komið
saman, og sumir höfðu veitt talsvert
meira en við.
Viðburðir þessa veiðidags eru eflaust
lítið frábrugðnir því, sem ótal margir
menn hafa reynt og gætu sagt frá. En
það er notalegt að rifja þetta upp núna
í skammdeginu. Og þótt gildi þess sé
mest fyrir þann sem hefur lifað það,
mætti svo fara, að sumir sem lesa, gætu
um leið lil’að upp einhvern sinna eigin
daga við þessa ágætu veiðiá eða aðrar.
Þetta var ekki dagur stórra viðburða,
og eflaust hefði ýmsum þótt veiði mín
lítil, miðuð við aðstæður — gott veiði-
veður og talsvert af laxi að ganga. En í
endurminningu minni er hann einn
þeirra veiðidaga, sem mér þykir vænst
um að liafa lifað og vildi sízt gleyma.
Veioimaðurinn
27