Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Blaðsíða 54

Frá árshátíðum.
A 20 ára afimilisfagnaði S.V.F.R. sl. vctur var sunginn liragnr uin nokkra vclunnara og frammámenn
fclagsins, fyrr og síðar. Þessar vfsur komu mörgum í létt skap, liðlega kveðnar og injiig vel sönghæfar.
Höfundur reyndist vera Guðmundur Sigurðsson, revíuhöfundur. Revndar er hann ekki fclagi í S.V.F.R.,
en að siign einn af mörgum, sent blóta á laun þeirri eðlu íþrótt, stangaveiði. Þykir rétt að birta þennan
Inag hér í ritinu nú, og varðveita hann þannig frá gleymsku. Síðar verður ef til vill birt rneira af
kveðska[) frá árshátíðum félagsins, enda þótt gildi kveðskapar af þessu tagi sé oftast mest á þeim stað
og þeirri stundu, sem hann er fluttur fvrst
Nú setjurnst við að sumbli enn,
með söng og fögrum sprundum,
það vita jlestir veiðimenn,
að vin er hollt á stundum.
Dögg dýrra veiga,
dýrðlegt er að teiga,
ef kelur menn á tánum,
í ánum.
Það hefur mörgurn dillað dátt,
sem dorga þar i næði,
hve stórlaxarnir stökkva hátt
á Steingrims vatnasvœði.
Ei langt er til fanga,
er laxinn fer að ganga,
i árnar inni bœnum,
úr sænum.
Og vinið sérhvern gleður gest,
og gerir margan heitan,
hann Viggó mun það vita bezt,
livers virði er rétta beitan.
Mercedes Benzinn,
mörgum færir sénsinn,
og hylli eykur honum,
hjá konum.
Hér áherzla sé á það lögð,
að efla þekking góða,
og eflaust mörg er saga sögð,
um Sæmund laxafróða.
Það reynir á þróttinn,
ef rök og köld er nóttin,
að vaða vatnasvelginn,
og elginn.
Vor borgmsljóri ötull er,
og allir honum hrósa,
á veiðar samt hann sjaldnar fer.
en sjálfur myndi’ ann kjósa.
Veiztu hvað veldur?
vill hann kannski heldur,
hyggja að heitum sþrænum,
í bænum?
Hann Pálrnar aldrei orku þraut,
við árnar tiðum sést hann,
á færið margan hlut hann hlaut,
en hljóðfœrið, samt mestan.
Sá veit hvað hann syngur,
uþpá tiu fingur,
og þekkir hæng frá hrygnu,
í lygnu.
44
Vebumaðurinn