Veiðimaðurinn - 01.12.1959, Blaðsíða 27

flutningalest blandaðist Ijúfum fiðlutón,
cello eða flautu. Vera má að laxinn leiti
alltaf að réttu samblandi þeirra lyktar-
efna, sem liann hefur dregist að af eðlis-
hvöt um aldaraðir. En þó er enn von um
áð hann fáist til að svara kalli „lestarpíp-
unnar“.
Þýtt úr The Fishing Gazette.
Aths.
TIL viðbótar því, sem skýrt er frá í
grein þeirra Haslers og Larsens hér á
undan, má geta þess, að fyrir skömmu
birtist í dagblaðinu Vísi fréttaklausa um
þetta efni. Segir þar á þessa leið:
Er fundin ráðning á
gátunni um ratvísi
laxins?
SKOTAR hafa löngum verið áhuga-
samir laxveiðimenn og leitað víða fanga.
Til er skozkur málsháttur, sem hljóðar
sva: Eng.’n veiði í dag, ef vinnukonan fer
a'ð vaða.
Nú hafa kanadiskir fiskifræðingar
sannað gildi þessa málsháttar.
Eftir sex ára rannsóknir á háttalagi
laxins og sérstaklega göngu lians í ár,
hafa þeir komizt að þeirri niðurstöðu, að
laxinn er ákaflega lyktnæmur. Lax á
göngu snýr þegar í stað við og leitar sjáv-
ar á ný, ef hann finnur mannaþef af vatn-
inu. Þess vegna skyldi enginn fá sér fóta-
bað í ánni, ef liann hyggst kasta þar fyrir
lax, og jafnvel er ráðlegt að snerla sem
minnst línuna með berum höndum hvað
þá heldur agnið.
Vísindamennirnir gerðu ýmsar tilraun-
ir í þessa átt. T. d. þvoðu þeir hendur
sínar í hálfpotti af vatni og helltu skólp-
inu síðan í ána. Þetta var nóg til að fæla
laxinn frá í fimm til tíu mínútur. Efna-
greining sýndi, að það var efni í svitan-
um, sem lyktaði svo mikið að laxinn
fældist.
Þessa lyktnæmi laxins mætti fíka hag-
nýta sér. Með lyktarelnum mætti lokka
liann upp laxastiga, sem lagðir eru hjá
vatnsvirkjunum víðs vegar. — Einnig má
fæla liann frá, þar sem ekki er heppilegt
að liann gangi vegna þrengsla, eða þar
sem honum kynni að vera hætta búin, og
leiða hann í þess stað á heppilegri hrygn-
ingarsvæði.
Vísindamennirnir eru sannfærðir um
að laxinn þekki ána sína af lyktinni og
hún sé það leiðarljós, sem geri lionum
kleift að finna ávallt ána, sem liann klakt-
ist út í.
Er þarna búið að leysa hina miklu gátu
um laxinn og göngu hans?
Setti í mink.
S.l. sumar gerðist sá atburður í Fnjósk-
á, að stangaveiðimaður setti í mink, þeg-
ar hann var að renna fyrir bleikju. Ekki
hefur bláðið fregnað, hvort liann hélt
í fyrstu að stórfiskur væri kominn á
krókinn, en trúlega hefur hann orðið
liissa, þegar liann sá ódráttinn.
Ekki komst þó svo langt, að hann
næði dýrinu á land, því að það sleit sig
af önglinum eftir nokkra stund.
Veidimaðurinn
17