Veiðimaðurinn - 01.12.1986, Blaðsíða 7

að ekki er hann upprunninn í Fœreyjum.
Þar hefur hann engar ár til þess að ganga í
og hrygna. Séu til þar einhverjar sprœnur,
eru þœr eflaust bœði svo vatnslitlar og
snauðar af hrygningarstöðum, að ólíklegt er
að þar séu skilyrði til laxrcektar, þótt flogið
hafi fyrir að þeir hafi hug á að reyna
það. Sönnur á því veit ég ekki, en hitt er
víst eins og áður segir, að laxinn, sem þeir
hafa verið að moka upp síðustu árin, er
ekki í þeirra landareign upprunninn.
Osennilegt er að fiskifrceðingar gcetu ekki
með rannsóknum komizt að raun um hvaðan
hann er cettaður, ef þeir vita það ekki nú
þegar. Hingað til mun hafa verið talið að
hann vceri ekki af íslenzka stofninum.
Er hann þá frá Noregi eða Bretlandseyjum?
Sé svo vceri ekki vanþörf á að mennfceru að
ranka við sér í þeim löndum, því að
eftir fregnum þaðan að dcema, hefur laxveiði
þar farið mjög þverrandi á síðari árum
og mikið fyrirhyggjuleysi verið rtkjandi í
þeim málum. Það er ekki nóg að halda
ráðstefnur, stofna nefndir og samþykkja
einhverjar reglur, sem svo ekkert er farið
eftir. Því er t. d. haldið fram, að laxveiði
Fœreyinga sé miklu meiri en um hefur
verið samið og eftirlit með henni af skornum
skammti, enda af ýmsum ástceðum erfitt að
koma því við svo vel megi vera. Sama máli
gegnir eflaust líka um veiðarnar við
Grcenland. Hið eina rétta virðist vera, að fá
samþykkt algert bann við laxveiðum í
hafinu, því að þótt einhver misbrestur yrði
líka á að þvíyrði framfylgt, mundisá tollur,
sem tekinn vceri af laxastofninum með þeim
hcetti, aldrei verða neitt í líkingu við það
sem nú er látið viðgangast. Hitt er svo
annað mál, að það yrði víst hcegara sagt en
gert að koma á slíkri löggjöf.
Hliðstceð dcemi blasa hvarvetna við um
heim allan, þar sem maðurinn virðist loka
augunum fyrir mörgum óbcetanlegum
spjöllum, sem unnin eru á auðlindum og
lífverum náttúrunnar, meðan nokkurs
stundarhagnaðar er von, þótt öllum megi
jafnframt auðscett vera að hverju stefnir með
sama áframhaldi. Og það eru ekki aðeins
löndin og hafið sem eru í hcettu vegna
margvíslegra skemmdarverka. Mengun
andrúmsloftsins, gufuhvolfs jarðarinnar,
hefur sín skaðvcenlegu áhrif bceði þar og á
jörðu niðri. Sú skoðun virðist nú vera að
ryðja sér til rúms, að kjarnorkustyrjöld, sem
fólk hefur hvað mest óttazt að mundi
útrýma öllu lífi á jörðinni, sé ef til vill ekki
það sem mest þurfi að hrceðast, vegna þess
að stórveldin muni ekki voga sér að grípa
til þeirra aðgerða með þeim afleiðingum
sem þcer óhjákvcemilega hefðu fyrir
þau bceði. En kjarnorkan getur, eins og ný
dcemi sanna, reynzt mannkyninu og öllu
lífríki jarðarinnar lífshcettuleg með
öðrum hcetti, efmenn missa vald á henni. Því
gceti svo farið, að hún ásamtýmsu öðru, sem
hér á undan er nefnt, kunni að ráða
niðurlögum mannkynsins án þess að til
styrjaldar með kjarnorkuvopnum komi.
Stundum heyrist sagt að skammdegið
leggist þungt á sumt fólk, það verði andlega
miður sín og svartsýnt á lífið og tilgang þess.
Vera má að þessi skrif mín bendi til þess,
að ég sé einn af þeim hópi. Sjálfur hef
ég samt ekki talið mig þar, þótt ég neiti því
ekki, að mér lízt útlitið að mörgu leyti
ískyggilegt nú á tímum. En þrátt fyrir það
hef ég þá trú, að til muni vera einhver
ceðri stjórn, sem taka muni í taumana áður en
í algert óefni er komið, telji hún mannkynið
þess maklegt að því sé viðbjargandi. Og í
þeirri trú, að svo sé, sendir Veiðimaðurinn
lesendum sínum og þjóðinni allri óskir um
Gleðileg jól og farscelt komandi ár.
VEIÐIMAÐURINN
5