Veiðimaðurinn - 01.12.1986, Blaðsíða 31

ISLANDIA
Broddur: Avalt silfur
Stél: Indversk kráka, eftirlíking
Kragi: Blá striítsfjöður
Biíkur: Hvítt silkifloss og rautt floss í
vafning
Vcengur: íkornahár, litað blátt
Skegg: Ljósbláar hanafanir
Haus: Rauður
streng, byrjaði ég að veiða mikið niður fyrir
mig, veiddi þröngan geira og lét leka niður
í rennuna. Þetta geri ég þó sjaldan, því að
ég veiði oftast nær mjög þvert á ána, veiði
fullar 90 gráður og rúlla línunni upp fyrir
mig til að taka buginn af.
Þegar ég kom að strengnum og línan
hafði farið yfir klöppina og lak beint niður
strenginn, fann ég að tekið var í. Þetta var
mjög laus taka og ég sagði við Jón og Hall-
dór, sem sátu við hliðina á mér, að þetta
væri urriði. Eg ætlaði ekki að þreyta þenn-
an físk mikið, enda ekki mjög gaman að
eiga við lítinn urriða á 14 feta tvíhendis
stöng. Ég tosaði línuna inn mjög hratt og
lét hana liggja í hönkum niðri á grasinu
fyrir neðan mig. Ég hafði ekkert fyrir því
að hala hana inn á hjólið, ætlaði bara að
kippa þessum urriða á land í hvelli. Hann
synti á móti mér upp strenginn, en lá
óvenjudjúpt.
Halldór og Jón sögðu við mig, að þetta
væri enginn urriði og ég skyldi vanda mig
við verkið. Ég var nú ekki alveg á sama
máli strax, en lét tilleiðast og spólaði lín-
una inn á hjólið. Þegar hér var komið, var
ég nú farinn að trúa Jóni og Halldóri, og
þegar ég herti á línunni fann ég að það var
meiri þungi bakvið en að um urriða gæti
verið að ræða.
Enda kom það fljótt á daginn, því að
spegilfögur 16-18 punda hrygna renndi
sér fagurlega upp úr ánni og stökk með
glæsibrag. Lengur var ekki hægt að efast
um að þetta væri lax. Hrygnan tók mikla
roku niður eftir ánni og dró út af hjólinu
langt niður á undirlínu áður en hún stopp-
aði. Ég náði línunni inn aftur og hún var
komin langleiðina að mér, þegar hún tók
aðra roku upp ána og síðan út í miðja á. Þar
VEIÐIMAÐURINN
29