Veiðimaðurinn - 01.12.1986, Blaðsíða 30

fræga fluguhnýtara Dana, Poul Jörgensen.
I því skyni að sýna ykkur fram á, les-
endur góðir, að Islandia á alveg skilið að fá
að vera með í þessum föngulega hópi blárra
flugna, sem notaðar eru hér á landi, þá ætla
ég að segja ykkur frá þeim fjórum löxum
sem ég hef þegar sett í á hana.
Þann 15. júlí 1985 vorum við félagarnir
Jón G. Baldvinsson, Jimmy Sjöland og ég
við veiðar á Núpasvæðinu í Laxá í Þing-
eyjarsýslu. Við vorum að byrja veiðar
þennan dag og höfðum fyrst rennt á Núpa-
breiðu í nokkurn tíma án þess að verða var-
ir, en vorum nú komnir að Laxatanga.
Það var smá norðangjóla þennan dag og
þungbúið, en þó ekki mjög kalt. Reyndar
reyndist þetta veður það besta sem við
áttum eftir að upplifa þessa fimm daga,
sem við vorum við veiðar í Laxá, því annað
eins veður og við fengum í þessari ferð höf-
um við aldrei upplifað í júlímánuði í Þing-
eyjarsýslu.
Eg var með Islandiu nr. 4 á, tvíkrækju,
og veiddi með flotlínu eins og oftast nær í
Laxá. Það var mikið vatn í ánni, dálítið
skolað, en nánast ekkert slýrek. Eg fór um
15-20 metra upp fyrir skiltið sem þarna er
á bakkanum, en óð ekkert út í ána, heldur
veiddi frá bakkanum sjálfum. Ekki sáum
við neinn lax hreyfa sig þarna þessa stund,
en þegar ég var kominn eina 15 metra niður
fyrir skiltið, þá greip lax hjá mér mjög ná-
lægt bakkanum sem ég stóð á. Eg fann
fljótt að þetta var ekki stór lax, og með tví-
hendunni minni var ég fljótur að þreyta
hann.
Það er skemmst frá því að segja, að þessi
fyrsti lax sem veiddist á Islandiu var 6-7
punda hængur, spegilfagur og nýgenginn,
en ekki lúsugur. Fleiri laxar veiddust ekki á
Islandiu þetta sumar, að ég best veit, því að
ekki á ég von á því að aðrir en ég sjálfur
hafí notað hana þetta sumar.
Því má og bæta við til fróðleiks, að í
þessari ferð okkar norður í Laxá þetta sum-
ar var mjög lítil fluguveiði, mest veiddist
í Æðarfossunum á maðk og í uppánni
veiddust laxar helst á spón. I Æðarfossun-
um voru menn oft að fá kvótann á a.m.k.
aðra stöngina og jafnvel báðar, sem eru 10
laxar á stöng þennan hálfa dag.
Ekki vorum við svo heppnir að fylla
kvótann, þegar við áttum Æðarfossa-
svæðið, því að þann morgun voru veður-
guðirnir fyrst í verulegum ham. Þegar við
vöknuðum, lamdi norðanáttin húsið og
maður þurfti að taka á honum stóra sínum
til þess að hafa sig út í veðrið. Það var 2-3
stiga hiti, grenjandi rigning og 8 vindstig
að norðan. Ævintýrin þennan óveðurs-
morgun 19. júlí 1985 eru efni í sérstaka
sögu og get ég því þeirra ekki frekar hér.
Sumarið 1986 var runnið upp. Eg var
búinn að reyna Islandiu bæði íNorðuráog
í Elliðaánum, án þess að verða var í eitt
einasta skipti á hana, en nú vorum við fé-
lagarnir enn á ný komnir norður í Laxá í
Þingeyjarsýslu og hún er á hinna bláu
flugna.
Við vorum að veiða á Núpafossbrún
og búnir að reyna bæði við vesturlandið
og austurlandið. Jón G. Baldvinsson
hafði orðið var á Black and Silver, stóra
einkrækju, en ekki fest í fiski ennþá.
Það var farið að halla á morguninn og við
vorum að enda veiðar á Núpasvæðinu, átt-
um að byrja á Laxamýri eftir hádegi. Ég
ákvað að veiða svæðið fyrir neðan brúna að
vestan og setti á Islandiu nr. 4, tvíkrækju.
A móts við malargryfjuna, sem er að
austan, er lítill strengur við vesturlandið,
við smáklöpp sem skagar þar út í ána. Þetta
er nánast eins og renna sem myndast alveg
við bakkann og mjög þröng. Þarna hafði ég
þegar veitt tvo urriða, sem þó nokkuð er af
á þessu svæði. Þegar ég nálgaðist þennan
28
VEIÐIMAÐURINN