Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 5

ATLANTSHAFSBANDALAGIÐ
3
meira en andlegur og siðferði-
legur styrkur, gagnleg í sjálfu
sér, en til þess eins að valda
erfiðleikum í framtíðinni, ef
hún er ofmetin.
Ameríkumenn og Evrópu-
menn verða einnig að gera sér
ljóst, að sáttmálinn er ekki ein-
göngu tæki til eflingar friðinum.
Hann er hernaðarbandalag,
tæki til öryggis. Hann hefur
þegar magnað og mun halda
áfram að magna, en ekki að
draga úr, öldurótinu í stjórn-
málum heimsins. Forsenda hans
er, að einungis með því að
magna öflugra, sterkara öldu-
rót meðfram og að baki var-
innar víglínu sé hægt að hamla
gegn og að lokum sefa það öldu-
rót, sem Sovétríkin hafa magn-
að.
Stjórnendur Sovétríkjanna
óttast greinilega Atlantshafs-
bandalagið meira en nokkurn
annan viðbúnað, sem hinn and-
sóvétíski hluti heimsins hefur
gripið til fram að þessu, og
þeir bregðast við honum með
hinu snögga — og hættulega
— viðbragði óttasleginna
manna. í þetta skipti eiga hinar
vestrænu þjóðir að gefa nánar
gætur að anda og orðalagi þess
sem þeir segja og skrifa. Það
sem þeir segja við umheiminn
skiptir kannski ekki miklu máli;
en það sem þeir segja við sína
eigin þegna skiptir alltaf máli.
Þeir segja nú þjóðum Rúss-
lands og heiminum öllum, að
Atlantshafsbandalagið sé stríðs-
viðbúnaður. Þeir útmála einnig
fyrir þjóðum sínum fjandsam-
legan heim, sem sé að loka
hring um Sovétríkin, frá At-
lantshafinu, Miðjarðarhafinu,
Norðuríshafinu, Miðausturlönd-
um og jafnvel Asíu, þar sem
kommúnisminn virðist þó vel
settur. Gegnum áróður þeirra
gengur eins og rauður þráður
sú skoðun, að Vesturveldin
hafi þegar búið heiminum styrj-
öld — auðvitað í þeim tilgangi
að koma sökinni fyrirfram á
þau, ef til styrjaldar kemur.
Allt þetta þarf ekki að vera
merki um það, að valdhafarnir
í Kreml séu að hleypa af stað
styrjöld. En það er vissulega
merki um, að þeir telji banda-
lagið hættulega ógnun við sig
og fyrirætlanir sxnar um heims-
yfirráð, sem fela meðal annars
í sér þá skoðun, að styrjöld sé
óhjákvæmileg, þegar þeir telja
að heppileg stund sé til hennar.
Hvað geta Vesturveldin, sem
nú hafa gripið til gagnráðctaf-