Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 21

PENICILLIN ER ENN UNDRALYFIÐ MIKLA!
19
munu eiga þessu hvíta töfra-
dufti fjör að launa.
Á þessum sjö árum hefur
penicillin breytzt úr fáséðu, dýru
efni í stærsta liðinn í lyfjasölu
heimsins. Fyrir fimm árum
hefði engan getað rennt grun
í þá feikilegu eftirspurn, sem
orðið hefur eftir þessu lyfi. Á
stríðsárunum var þess getið til,
að hámarks notkun þess í
Bandaríkjunum mundi verða
5000 miljónir eininga á mán-
uði. En framleiðsla þess núna
er 1600 sinnum meiri, eða
8 000 000 000 000 eininga á mán-
uði, og eykst enn með sama
hraða. I fyrstu var það fram-
leitt í flöskum í rannsóknarstof-
um læknavísindanna, en nú fer
ræktun þess fram í kerum, sem
eru á stærð við stærstu tank-
bíla.
Fyrst þegar penicillin kom
fram á sjónarsviðið, töldu fróð-
ir menn, að í kjölfar þess myndu
brátt koma betri lyf af sömu
gerð. Nú eru menn farnir að
efast um það. Sú skoðun verður
æ útbreiddari, að penicillin sé
glæsilegasta lyf, sem nokkru
sinni hafi verið fundið upp, og
muni halda þeim sessi um lang-
an aldur.
Notagildi þess er ákaflega víð-
tækt, og það er næstum alger-
lega laust við eiturverkanir. Enn
hafa sýklar ekki getað skapað
með sér mótstöðuafl gegn því,
eins og átt hefur sér stað um
súlfalyfin. Þvert á móti virðist
lækningamáttur penicillins hafa
vaxið við aukna reynslu af notk-
un þess.
Penicillinið, sem nú er fram-
leitt, ber lítinn svip af því, sem
búið var til fyrst. 1 hinu gul-
brúna dufti, sem fyrst var fram-
leitt, var ekki nema 5% af lyf-
inu. Nú eru hinir hvítu peni-
cillinkristallar, sem koma úr
lyfjaverksmiðjunum, nærri
100 % hreinir.
I fyrstu hafði lyfið mjög lítið
geymsluþol og varð að geyma
það í kæli. Nú þolir það margra
ára geymslu við venjulegan
stofuhita. Sökum þess að lyfið
skildist mjög fljótt út með þvag-
inu, varð í fyrstu að gefa það með
innspýtingu á þriggja tíma
fresti, eða — þegar mikil hætta
var á ferðum — að láta það
seytla stöðugt í æð. Nú er peni-
cillini blandað saman við efni,
sem gera það torleystara í blóð-
inu — s.s. procain, novocain, og
aluminium monosterat — og
endist þá ailt að f jórum dögum í
líkamanum. Með þessu var ^pn-