Úrval - 01.06.1949, Side 29

Úrval - 01.06.1949, Side 29
BERGT Á VATNI NÍLAR 27 legu gjöfum, sem hann býður — þeim á að hafna. Þær eru hvort sem er aðeins tákn þess, sem hann mundi vilja gefa, ef hann gæti það án þess að missa nokkuð sjálfur; og það sem hann vill gera, fær rétt sem snöggvast á sig svip raunveru- leikans, — en þiggjandinn má ekki láta blekkjast af þeim raun- veruleika. Þetta undarlega sam- bland af raunsæi og ímyndun kann að virðast torskilið. En svo er þó í raun og veru ekki. Hið kaldhæðna raunsæi er sprottið af grimmd þess heims, sem hann lifir í, og ímyndunin er gjöf frá hinu hlýja loftslagi landsins. 1 steikjandi sólarhita dagsins liggur hann í munuð- fullu ástandi mitt á milli svefns og vöku; raunveruleikinn titrar eins og tíbráin yfir sólbakaðri eyðimörkinni, hugsanirnar verða órökvísar. Þetta eru mestu hamingjustundir lífs hans, og hamingjan gerir hann ölvaðan. Ég minnist ekki á hashish.* Það er mjög komið undir skapgerð okkar, hvort við lát- um heillast af þessum töfrum Egyptalands. Sennilegt er, að milli hrifningarstundanna brjót- * Nautnalyf. ist hin austurlenzka heift út í algleymingi. En heimkomin til Englands mun hið hressandi loftslag hafa róandi áhrif á skapið, og hinir köldu vindar munu gera sér allt far um að blása burtu eitthvað af hinum sviflétta silkivefnaði ímyndun- araflsins. En ef við erum nógu einbeitt, getum við staðið af okkur storma hinnar köldu skynsemi. Og hvað sem á dynur mun alltaf eitthvað verða eftir. Við munum aldrei losna við þann vana að vænta meira, miklu meira, af vinum okkar en þeir geta gefið; við munum (ef til vill) lesa meira úr fá- læti þeirra en bak við það býr; og hjá okkur mun bærast sífelld óþolinmæði gagnvart hversdags- leikanum, þrá eftir litauðgi, sól- skini, skrauti, hlátri, og illvið- ráðanleg hvöt til að rífa kvöld- blöðin úr höndum þumbaralegs mannfjöldans í neðanjarðarlest- unum; en þrátt fyrir alit mun- um við sefast við þá hugsun, að ef til vill sé öllum á Englandi innanbrjóst eins og okkur. Aldrei verður þetta þó annað en hugsun, grunur. Við fáum aldrei að vita vissu okkar, því að þetta eru allt Englendingar, og við erum líka Englendingar. •i*
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.