Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 36

34
ÚRVAL
að fyrsta máli á dagskrá og
biður franska fulltrúann að taka
til máls. Frakkinn byrjar að
tala um það, að hann hafi um
nokkurt skeið haft miklar á-
hyggjur út af því, hvernig nefnd-
in hefur úthlutað hráefninu; þar
hafi mestu ráðið hrossakaup
milli einstakra nefndarmanna.
Nefndin ætti að setja sér fast-
ar, ófrávíkjanlegar reglur.
Brezka fulltrúanum sárnar ber-
sýnilega þessi uppástunga. Hann
harmar sérhverja tilraun til að
hefta nefndina í störfum sínum
með rígskorðuðum reglum. Við
lausn málanna eigi að ráða
venjuleg heilbrigð skynsemi góð-
viljaðra manna, sem sitja um-
hverfis borð til þess að komast
að niðurstöðu, er sem bezt sam-
rýmist hagsmunum allra. Nefnd-
in eigi ekki að binda sig fyrir-
fram við neitt, sem hún geti ekki
séð hvaða afleiðingar geti haft.
Málið er rætt um stund. Fleiri
fulltrúar taka til máls. Umræð-
urnar verða flóknar, og formað-
urinn bindur enda á þær með
því að leggja til, að málið verði
frekar rætt á næsta fundi. Hann
gerir þetta af því að hann veit,
að nefndin sem slík er þess ekki
megnug að hugsa rökrétt og 1
samhengi —• hversu skarpgáf-
aðir sem meðlimir hennar eru
hver um sig. Nefnd getur að-
eins ráðið fram úr flóknum mál-
um með því að fá einstaklinga
til að hugsa fyrir sig, og setja
málin fram í fáum einföldum og
skýrt skilgreindum dráttum til
úrskurðar. I þessu tilfelli hef-
ur formanninum hugkvæmzt, að
nokkurra mínútna samræður
milli brezka og franska fulltrú-
ans kunni að geta leyst hnútinn.
Formaðurinn tekur nú fyrir
rneginumræðuefni dagsins —
skiptingu á, segjum, 5 miljón-
um lesta af hráefni milli 20
þjóða, sem samanlagt telja sig
þurfa 8 miljónir lesta. Sérhver
nefndarmaður hefur fyrir fram-
an sig lista, sem sýnir hvernig
ritari nefndarinnar og starfslið
hans telur, að skipta megi hrá-
efninu. Fyrst tala allir fulltrú-
arnir hver á eftir öðrum, og
leggur hver um sig áherzlu á
þarfir lands síns. Flestar ræð-
urnar eru stuttar. En einn full-
trúinn talar og talar unz allir
eru orðnir hundleiðir á honum.
Svipur formannsins lýsir stakri
þolinmæði. Einn af fulltrúunum
lætur falla hæðnisfulla athuga-
semd við sessunaut sinn, svo
hátt, að allir heyra. Formaður-
inn bregður örskjótt við og ávít-