Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 41

„NEFNDAFARGANIÐ"
39
illt orð, af því að ætlazt er til
of mikils af því. Meginhlutverk
nefndar er að samræma and-
stæður — finna lausn, sem
nokkrir aðiiar geta komið sér
saman um. En þar með er ekki
sagt, að það sé endilega sú
rétta lausn. Og nefnd getur ekki
hugsað djúpt eða skapað neitt:
engin nefnd hefur nokkru sinni
málað mynd, teiknað vél eða
tilreitt góða máltíð. Af þessu
leiðir, að allsstaðar þar sem
nefndir eru, verða einnig að
vera gáfaðir og athafnasamir
einstaklingar til að fá þeim
verkefni, leiðbeina þeim, örva
þær til starfa, og framkvæma
síðan ákvarðanir þeirra fljótt
og án hiks. Stundum geta þessir
einstaklingar verið meðlimir
nefndarinnar — í nefndinni, sem
ég lýsti í upphafi, var það rit-
arinn, sem fyrst lagði fram til-
lögu um það, hvernig skipta
ætti hráefninu. En oft gefst
þetta illa, hinn athafnasami ein-
staklingur unir illa starfsað-
ferðum nefndarinnar og hefur
truflandi áhrif á störf hennar.
Þessvegna er betra að halda
þessu tvennu aðgreindu. Ein-
staklinga, sem hafa ekki nefnd
við hlið sér, skortir oft jafnvægi
og umburðarlyndi, þeim hættir
til að skapa árekstra og ganga
hættulega langt í athöfnum sín-
um. Nefnd, sem hefur ekki
sterkan einstakling að baki sér,
verður grautarleg í hugsun, og
hyskin, beygir sig fyrir almenn-
ingsálitinu, og upphefur meðal-
mennskuna.
Nefndafyrirkomulagið er ein
af hinum meiriháttar félags-
legu uppgötvunum mannsins —
líkt og notkun peninga, setning
laga og verkaskipting — en
það er ekki allra meina bót. Það
er ekki nóg að setja á fót nefndir
til að leysa vandamál. Þær geta
leitt og haft hemil á sköpunar-
orku einstaklinganna, en þær
geta aldrei komið í stað hennar.
Hvernig sem við förum að, get-
um við ekki losnað undan þeirri
byrði, sem á okkur er lögð —
að ekkert mannlegt vandamál
verður nokkru sinni leyst nema
til komi hugsun einstaklingsins
og innsæi, samsöfnuð reynsla
hans og þekking.
Piparsveinar hljóta að vita meira um kvenfólk en kvæntir menn,
ella væru þeir ekki ókvæntir. -— H. L. Mencken.