Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 50

48
ÚRVAL
ömmu í Boston, hitti ég gamlan
mann, sem hafði þekkt William
frænda vel. Hjá honum fékk ég
að vita það, sem á vantaði.
Að atvinnu var William frændi
vélfræðingur. Þegar hann hafði
starfað nokkur ár í New York
og Chicago, fann hann upp end-
urbót á gufuvélinni, sem hann
tók einkaleyfi á, og varð ríkur
af því. „William var undarlegur
maður,“ sagði gamli maðurinn
að lokum. ,,Ég hefði aldrei trú-
að, að hann gæti orðið ríkur.
Hann lá alltaf í þessum bókum
sínum og lifði í einskonar
draumaheimi, eða þá að hann
var að hjálpa öðrum á einn eða
annan hátt. Tími hans fór meira
í að hugsa um aðra en sjálfan
sig. Hann er, held ég, eini veru-
lega góöi maðurinn, sem ég hef
kynnzt.“
Á leiðinni heim í lestinni hug-
Ieiddi ég það, sem gamli maður-
inn hafði sagt, og það rann upp
Ijós fyrir mér. William frændi
hafði kannski aldrei synt yfir
Ambalafljót eða klifið tinda
Nanga Parbat, en hann hafði
vissulega verið hinn miskunn-
sami Samverji í bænum okkar.
Sem dæmi nefni ég söguna,
seni frú Jensen sagði mér. Litla
dóttir hennar lá fyrir dauðan-
um. William frændi frétti það,
og þrátt fyrir hríð og frost fór
hann að vitja um hana. Hann
mætti Pettingill lækni í dyrun-
um á litla bóndabænum. „Svæs-
in Iungnabólga,“ sagði hann og
hristi höfuðið. „Það er vonlít-
ið.“
William frændi settist á stól
við rúm litlu stúlkunnar og tók
blíðlega í hönd hennar. „Jæja,
Dóra,“ sagði hann, „ég heyri að
þér sé að batna.“ Dóra litla leit
á hann og reyndi að brosa. „Wil-
liam frændi,“ hvíslaði hún,
„segðu mér sögu.“ Og William
frændi sagði henni sögu.
Sagan var um höll, sem hann
hafði keypt í f jöllum Grikklands.
Hann lýsti trjánum, blómunum
og skrítnu dýrunum, sem lifðu
þar. „Þegar þú ert orðin frísk,“
sagði hann, „förum við með
stóru skipi frá New York til að
skoða höllina. Svo förum við til
Konstantínópel og kannski tií
Indlands. Ég þekki mann þar,
sem temur fíla.“ Á meðan Willi-
am frændi talaði, varð smám-
saman breyting á litlu stúlkunni.
Ró færðist yfir hana og að lok-
um sofnaði hún vært.
Þegar læknirinn kom í birt-
ingu morguninn eftir, sat Willi-
am frændi enn á stólnum við