Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 59

Hvenær eiga börnin að fá
fræðslu um kynlífið?
Barnafrœðsla um kynlífið.
Grein úr „Verden IDAG“,
eftir SMagli Elster, uppeldisfræðing.
TTVENÆR eiga börnin að fá
svör við spurningum um
kynlífið? Það er eilíft vanda-
mál allra foreldra. Mörgum
finnst það nú orðið sjálfsagt
og eðlilegt, aö svara þegar börn-
in spyrja, og það er líka hið
eina rétta. En mörgum okkar
reynist það næsta torvelt í
framkvæmd, jafnvel þó að okk-
ur sé ljóst, að þögn eða fuss-
andi svar sé skaðlegt fyrir
börnin og spilli trúnaðarsam-
bandinu milli þeirra og okkar.
Og enn eru til foreldrar, sem
álíta, að réttast sé að láta svo
sem hinn náttúrlegi áhugi barn-
anna á muni kynjanna, eðlileg
sjálfsfróun bama o. s. frv. sé
ekki til.
Öll börn spyrja um þessi mál,
en ef við foreldramir förum
undan í flæmingi, eða jafnvel
ávítum bömin, hætta þau fljótt
að spyrja okkur — en við getum
verið þess fullviss, að annað
hvort afla þau sér vitneskjunnar
á annan hátt — réttrar eða
rangrar eftir atvikum — eða
þá að þau brjóta heilann alltof
mikið um samhengi hlutanna, af
því að þau fá ekki fullnægjandi
svör heima.
Því að það eru heimilin, við
mæðurnar, og feðurnir, sem
verðum að láta í té fyrstu
fræðsluna um kynlífið; börnin
eru algerlega í okkar umsjá á
þeim aldrinum, sem þau byrja
að spyrja, oftast 3 til 5 ára.
Það fyrsta, sem börnin vilja
oftast vita, er hversvegna
munur sé á strákum og stelpum,
stelpurnar vilja kannski hafa
tippi eins og strákarnir, svo
að þær geti gert eins fallega
bunu og þeir, og hjá strákunum
vaknar kannski grunur um, að
þeir geti misst tippið og orðið
þannig að stelpum. Það er í
sjálfu sér eðlilegur hugsana-
gangur, einkum ef inn kemur