Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 64

62
ÚRVAL
þar sem beinustu hugsanlegu
línur koma um síðir til upphafs
síns, líkt og á yfirborði jarðar.
Kenningin spáir því næst, að
alheimurinn hljóti annað hvort
að vera að dragast saman eða
þenjast út og ályktar síðan út
frá reynslunni um rauða litinn í
litrófi stjörnuþokanna, að hann
sé að þenjast út. Eðlisfræðing-
urinn Eddington telur, að al-
heimurinn tvöfaldi stærð sína á
1300 miljón árum eða svo.
Þetta vekur spurninguna um
aldur jarðarinnar og stjarnanna
og stjörnuþokanna. Á forsend-
um, sem að mestu eru jarð-
fræðilegs eðlis, hefur aldur jarð-
arinnar verið metinn á því sem
næst 3000 miljónir ára.*) Um
aldur sólar og stjarna eru menn
enn ekki sammála. Ef í kjarna
stjörnu er efni, sem hægt er að
eyða með umbreytingu rafeinda
og prótóna í geislun, þá getur
hún verið nokkurra miljón milj-
ón ára; ef ekki, þá er hún aðeins
nokkurra þúsund miljón ára.
Það er allgild ástæða til að
ætla, að alheimurinn eigi sér
upphaf í tíma (aldur); Edding-
ton hélt því fram, að hann hafi
orðið til um 90000 miljón árum
fyrir Krist. Það er vissulega
meira en þau 4004 ár, sem lang-
afar okkar töldu aldur hans, en
það er eigi að síður endanlegt
tímabil, og vekur hina gömlu
spurningu um það, hvað hafi
verið fyrir þann tíma.
* Sjá bls. 68 í 4. hefti 6. árg.
Úrvals.
oo ★ CS3
Siðferðilegur kjarkur.
Biskup nokkur talaði einu sinni til skólanemenda í kennslu-
stund um siðferðilegan kjark og kom með eftirfarandi dæmi:
„Tíu drengir sváfu í sama svefnsal. Einn af drengjunum
kraup við rúmið sitt og bað kvöldbæn. Það kalla ég siðferði-
legan kjark. Getur nokkur ykkar nefnt mér annað dæmi?“
„Já," sagði lítill, bláeygur snáði á aftasta bekk. ,,Tíu biskupar
sváfu í sama svefnsal. Einn þeirra fór upp í rúmið án þess að
biðja kvöldbæn."
—Magazine Digest.