Úrval - 01.06.1949, Síða 74

72
LTR VAL
Almenningsálitið fordæmir
slíkan mann, því að meirihlut-
inn ræður því, og meirihlutan-
um er í nöp við kynferðisleg
vandamál, af því að það er minni
hlutinn, bæði karla og kvenna,
sem er raunverulega ásthneigð-
ur í eðli sínu. Einn skjólstæð-
ingur minn sagði eitt sinn,
að aðeins 15% af karlmönnum
væru ásthneigðir, og hann
spurði, hvers vegna þessi 15%
ættu að láta stjórnast af hinum
85 hundraðshlutunum. Sjálfur
var hann greinilega ástleitinn
maður, og það er þýðingarlaust
að hefnast á fólki, þó að það
sé gætt þessum eiginleika.
Það er heldur ekki nein til-
viljun, að frábærir atorkumenn
og listamenn hafa jafnan verið
taldir kvenhollir. Þeim er það
nauðsynlegt, til þess að viðhalda
atorku sinni og sköpunargáfu.
Ef skyggnst er í mannkynssög-
una, kemur líka í ljós, að marg-
ar af þeim konum, sem frægast-
ar eru, hafa verið mjög ást-
hneigðar.
Fólk giftist venjulega á þrí-
tugsaldri, og hvorki konur né
karlmenn eru þá svo þroskuð,
að þau geti valið örugglega rétt.
Eftir nokkur ár kemst hann eða
hún ef til vill að raun um, að
makinn sé ekki nærri eins full-
kominn og hann sýndist í fyrstu,
eða kannske er skapgerð hjón-
anna svo ólík, að þau hljóta að
fjarlægjast hvort annað. Ást-
in er eins og hitasótt, og ein-
mitt af því að hún er svo áköf,
hlýtur að reka að því fyrr
eða síðar, að eitthvað annað
komi í hennar stað, ef vel á að
fara. Ástarblossinn verður að
breytast í rólegri og mildari til-
finningu.
Ef samhugur hjónanna dvín-
ar eða hverfur, eru börnin sá
hlekkurinn, sem sterkastur er
til að halda hjónabandinu í horf-
inu. Þó að kalt sé orðið á milli
hjóna, geta hugir þeirra leitað
aftur saman vegna barnanna.
Þetta er að vísu ekki fullkomin
lausn, en ef hún kemur í veg
fyrir skilnað, er hún góð. Skiln-
aðarhættan er langtum meiri í
barnlausum hjónaböndum, enda
verða barnlausar eiginkonur oft
eigingjarnar og sérgóðar. Töku-
börn eða fósturbörn verða oft
til mikillar gæfu í slíkum tilfell-
um, og fósturforeldrarnir virð-
ast ekki unna þeim síður en þó
um eigin börn væri að ræða.
Að sjálfsögðu mega tvær
manneskjur ekki eyðileggja líf
hvor annarrar með því að búa