Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 103

Betri helmingur Sams SmalL
Saga
eftir Eric Kniglit.
THF mig langar til nokkurs,“
” ^ sagði Mully Small, þegar
þau sátu fyrir framan arininn,
,,þá er það að ferðast. Nú, þeg-
ar við erum orðin rík og ráð-
um okkur sjálf, vildi ég gjarn-
an fara í ferðalag umhverfis
jörðina.“
Sarn lét sem hann heyrði ekki
og lagði frá sér kvöldblað-
ið. „Hvað,“ spurði hann og
lagði áherzlu á orðin, „væri
brezki verkamaðurinn, ef hann
fengi ekki ölsopann sinn að
loknu dagsverki?"
„Það verður víst ekki upp-
lýst, fyrr en einhver þeirra hef-
ur reynt að vera án hans,“ sagði
Mully snöggt. „Og þar sem ég
býst við, að þú hafir hug á að
gera merkilegar tilraunir, þá
farðu í guðs bænum niður á
krána, því að ég veit, að ég fæ
engan frið, fyrr en þú ert far-
inn. Annars hafði ég látið mér
detta í hug, að þú myndir
kannske vilja vera eina kvöld-
stund heima hjá mér, þegar
ég er svona lasin.“ Sam stóð
upp, en hikaði. Það var satt,
Mully leit illa út, og hann
hefði gjarnan viljað vera heima
hjá henni. En hann langaði
líka í ölsopann sinn. Stutt, en
hörð barátta var háð í sál hans
— og ölið vann.
„Ég verð ekki lengi,“ sagði
hann með smjaðurslegri vonar-
gleði í röddinni.
En Mully afþakkaði friðar-
boðið.
„O, sei, sei,“ sagði hún á
sinni breiðustu Yorkshiremál-
lýzku. „Sjálfsagt þangað til
þér verður hent út.“
„Þarna er andstyggilega
tortryggnin ykkar kvennanna
lifandi komin,“ tautaði Sam í
barm sér. „Ég verð kominn
heim löngu fyrir lokunartíma.“
Og á þessari stundu meinti
Sam í raun og veru það sem
hann sagði. En þegar hann kom
í krána, flæktist hann til allrar