Úrval - 01.04.1952, Síða 63

MERKILEGIR EIGINLEIKAR MÁLMA
61
gífurlegum þrýstingi í hylkinu,
allt að 2 lestum á hvern fer-
sentímetra. Svo er hylkið kælt
og opnað og athugaðar breyt-
ingamar sem orðið hafa á stein-
efnunum.
Annar þolgóður málmur er
titanium, sem jafnframt hefur
þann kost að vera mjög léttur.
Hann er eitt dæmi um það hve
lítilsháttar blöndun getur ger-
breytt eiginleikum málma.
Hreint titanium er eins lint og
kopar. En ef blandað er sam-
an við það örfáum hundraðs-
hlutum af mangan, chromium
eða járni, verður það jafn-
sterkt og tvöföld þyngd þess af
stáli.
Titanium getur minnkað
þyngd stórra flugvéla um 30—
40%, og úr því er hægt að búa
til eilífðarrakblöð. Það tærist
ekki fyrir áhrif sjávar eða salt-
pétursýru, og er notað til að
kveikja saman málma og
gler.
En meðan þessir nýju málm-
ar hasla sér völl á sviði iðnað-
arins hefur hinn gamli góð-
málmur stálið vissulega ekki
staðið í stað. Allir þekkja ryð-
fría stálið, sem tekið hefur ver-
ið til notkunar á ótal sviðum.
Nýjasta meðhöndlun þess er
mótun í stengur, bita og pípur
með því að þrýsta því köldu
gegnum stút. Þjóðverjar fundu
upp þessa aðferð á stríðsárun-
um og er nú verið að fullkomna
hana í Bandaríkjunum, m. a.
með því að taka í notkun nýtt
smumingsefni, sem tekur öll-
um smurningsolíum fram.
Smumingsefni þetta nefnist
Foscoat. Það er skiljanlegt að
þörf sé góðs smumingsefnis
þegar kreista á kalt stál gegn-
um stút eins og tannkrem er
kreist úr túpu.
co ■rfr co
Óvœnt niðurstaða.
Einn kunningi minn var nýbúinn að eignast loðhundshvolp
og vildi kenna honum að biðja um matinn sinn. Hann hélt
matnum á lofti og gelti nokkrum sinnum áður en hann gaf
honum hann. Með þessu vonaði hann að hann gæti kennt hvolp-
inum að setja geltið í samband við matinn og fá hann til að
gelta eftir matnum sjálfan.
Eftir vikunámskeið vildi hann prófa árangurinn. Hann hélt
matnum á lofti og beið eftir að hvolpurinn gelti. Hvolpurinn
gaf ekki boffs frá sér og setti kunningi minn þá matinn fyrir
hann. En þá brá svo óvænt við að hvolpurinn vildi ekki snerta
matinn — fyrr en húsbóndi hans hafði gelt.
— K. J. Bentley i „Reader’s Digest".