Úrval - 01.06.1956, Blaðsíða 50

Úrval - 01.06.1956, Blaðsíða 50
4« ÚRVAL meinlausum lasleika. Á síðari Wuta annarrar aldarinnar f.Kr., þegar Cimbrar og Teutónar ógn- uðu rómverska ríkinu, urðu þessir tveir herskáu þjóðflokk- ar, sem oft höfðu sigrað róm- versku herina, malaiúunni að bráð. Sóttin lamaði þá svo mjög, að þeir fóru miklar hrakfarir fyrir Maríusi hjá Aix og Pó árið 102 og 101 f. Kr. Umhverfi Rómaborgar, sem áður hafði verið alræmt malaríubæli, varð skömmu síðar svo heilnæmt, að höfðingjar borgarinnar tóku að reisa sér þar sumarhús. Annar skæður faraldur gekk jTir ítalíu á 3. öld e. Kr. og sannar hann enn einu sinni, hve mikla sögulega þýðingu malar- ían hefur haft. Þessi nýi farald- ur varð sem sé orsökin að hruni og upplausn Rómaveldis. Á næstu þrem öldum sópaði mal- arían burt öllum helztu forvígis- og menntamönnum rómverska ríkisins. Nóbelsverðlaunahafinn Róbert Ross heldur fram þeirri kenningu, að Rómverjar hafi verið næmari fyrir malaríufar- öldrunum heldur en Slavar, af því að hinir síðarnefndu hafi fæðzt og alizt upp í malaríu- löndum og verið ónæmir fyrir veikinni. Það var ekki fyrr en á 6. öld e. Kr., á valdatímum Langbarða, að malarían fer að fjara út. Sjö þýzkir keisarar létust úr malaríu, og í einni herferð sinni missti Friðrik rauðskeggur keis- ari næstum allt foringjalið sitt úr malaríufaraldri. Á ftalíu hafði malarían legið niðri í margar aldir, enda þótt hún yrði aldrei aldauða. En á 17. öld blossaði hún skyndilega upp aftur og gerði mikinn usla. Menn eru fyrir löngu famir að nota séi'stök malaríulyf í stað kínins í baráttunni við veikina. Hin tilbúnu lyf eru áhrifameiri og auk þess laus við ýmsar slæmar auka- verkanir, sem kínínnotkunin hafði í för með sér. Samt sem áður hefur ekki enn tekizt að vinna bug á malaríunni, og er helzta orsök þess kæruleysi og trassaskapur íbúanna og skort- ur á læknum og hjúkrunarliði. Það var ekki fyrr en menn fóru að einbeita sér að útrýmingu mýflugunnar, sem ber sýkilinn, að heldur tók að þokast í átt- inu. Nú er skordýraeitri stráð yfir hin sýktu svæði í stóram stíl, og hefur það víða borið þann árangur, að héruð, sem áður voru óbyggileg vegna mal- aríu, era nú laus við sýkina. Árlega vinnast nýir sigrar gegn þessari útbreiddustu sótt ver- aldarinnar.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.