Bókasafnið


Bókasafnið - 01.02.1999, Síða 87

Bókasafnið - 01.02.1999, Síða 87
I bindarar, prentarar, gullsmiSir og svo framvegis. í nafnaskrá eru tekin öll þau mannanöfn sem koma fyrir í texta, þau eru J án fæðingar- og dánarárs og geta því gefið villandi vísbend- ingar. Einar Oddur Kristjánsson á bls. 90 er til dæmis ekki „bjargvætturinn" Einar Oddur. Best hefði farið á því að skrá eingöngu nöfn þeirra kvenna sem unnið hafa til þess að vera teknar upp í þessa bók, sú aðferð hefði gefið betri yfirsýn. Band bókarinnar er miður gott. Ekki þarf að handfjatla hana mikið til þess að hún detti í sundur og er það bagalegt þar sem henni er ætlað að vera uppsláttar- og heimildarit. Þrátt fyrir nokkra ágalla ber að fagna þessari bók og hún á sinn verðuga stað meðal annarra uppsláttar- og heimildarita. Monika Magnúsdóttir Á BÓKASAFNINU Betty Smith: Gróður í gjósti (Bjarkarútgáfan, 1946) Þýð.: GissurÓ. Erlingsson Hvílík dásemd þegar barni verður fyrst ljóst, að það getur lesið prentað mál! Fransí hafði stafað nokkuð lengi, kveðið að og sett saman atkvæðin í orð. En dag nokkurn leit hún í bók og orðið „mús“ fékk þegar þýðingu. Hún leit á orðið og hún sá í huganum gráa mús skjótast framhjá. Hún leitaði aftur og þegar hún sá „hestur“ heyrði hún hann krafsa með hófunum og sá sólina glampa á stroknu baki hans. Orðið „hlaupandi" kom skyndilega fyrir augu hennar og hún másaði eins og hún væri sjálf á hlaupum. Hindruninni milli hljóðsins í hverjum staf og þýðingar orðsins í heild hafði verið rutt úr vegi og hið ritaða orð fékk þýðingu um leið og litið var á það. Hún las nokkrar síður í flýti og það lá nærri, að hún yrði veik af geðshræringu. Hana langaði að hrópa það. Hún kunni að lesa! Hún kunni að lesa! Frá þeim tíma lá heimurinn henni opinn til lesturs. Aldrei mundi hún verða einmana framar og aldrei sakna þess, að hún átti enga nána vini. Bækur urðu vinir hennar, og alltaf var til einhver, sem hæfði skapi hennar. Kvæðabækur voru kyrrlátir vinir. Ævintýri voru gott lestrarefni þegar rósemdin varð þreytandi. Ástarsögur mundu taka við, þegar hún þroskaðist, og þegar hún þráði að finna návist einhvers las hún ævisögur. Daginn, sem hún varð þess fyrst vör, að hún kunni að lesa, hét hún að lesa eina bók á dag meðan hún lifði. (Bls. 155) Bókasafnið 23. Arg. 1999 85
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Bókasafnið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Bókasafnið
https://timarit.is/publication/245

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.