Bænavikan - 04.11.1972, Blaðsíða 10

í framkvæmd, í náðarverki. Já, með undraverðu náðarverki,
slíku, sem við munum jafnvel í eilífðinni ekki skilja að fullu.
Hann auðsýndi okkur kærleika sinn með því, ,,að meðan vér
enn vorum í syndum vorum, er Kristur dáinn fyrir oss.“
Þegar syndugur maður gerði uppreisn gegn skapara sínum,
var nauðsynlegt að Guð refsaði syndinni. Guð hafði sagt: ,,Jafn-
skjótt og þú etur af því, (skilningstré góðs og ills), skalt þú
vissulega deyja.“ 1. Mós. 2, 17. Hann gat ekki vikið frá því,
sem hann hafði sagt. Eina hugsanlega leiðin fyrir manninn
til að sleppa við refsingu, var að einhver þjáðist og gyldi
sektina fyrir hann. Hver átti þið að vera?
Við getum hugsað okkur, að það hlýtur að hafa orðið alvarleg
þögn meðal herskara englanna, er þeir tóku að skynja ógn
syndarinnar. Það er erfitt að hugsa sér, að nokkur englanna
myndi jafnvel hafa látið sér hugkvæmast, að einhver aðili
Guðdómsins tæki á sig holdlega synd og dæi fyrir fallinn mann.
En þannig var það eigi að síður. Og þvílíkur var kærleikur
Föðurins, að Hann var fús að láta Krist yfirgefa himnana
og stíga niður til þessarar jarðar til að opinbera hann sjálfan
föllnum manni.
Við það að verða maður aflét Kristur, hvað hann sjálfan
snert, dýrð Guðdómsins, til að verða hvítvoðungur, lagður í
jötu í Betlehem, vegna þín og mín. Þjónn Drottins segir:
„Kærleikur Guðs á föllnu mannkyni er einstök staðfesting
kærleika — kærleika, sem sprottinn er af náð, því að mennirnir
eru alls óverðugir. Náð gefur til kynna ófullkomleika þess,
sem hennar nýtur. Það er vegna syndarinnar að náðin var sett
í virka framkvæmd." T. 7. bindi, bls. 264. Við verðskuldum
ekki slíkan kærleik, slíka náð. Við getum aðeins undrazt slíkt.
Allt frá þeim tíma er Adam fól sig í garðinum Eden eftir
fall sitt, hefur Guð leitað syndaranna. Það var kærleikur hans,
sem fann hinn uppreisnargjarna Jónas í djúpum hafsins og
leiddi hann til iðrunar. Það var kærleikur Guðs, sem fann hinn
ofsækjandi Sál á leið hans til Damaskus og breytti honum í
hinn mikla málflutningsmann Krists. Það var sami kærleikurinn,
sem kom til leiðar í lífi Jakobs og Jóhannesar, þessara ólgu-
fullu æskumanna, semvoru fullir af sjálfsáliti. Það var kær-
leikur Guðs sem fann Davíð, þegar hann hafði stigið niður í
díki syndarinnar, og lyfti honum upp til algerrar iðrunar, og
setti fætur hans þannig á klettinn. Þessi sami kærleikur, sem
birtur var á Golgata, er hin sannfærandi rök Guðs við synd-
ugan mann. Hann mætti þjófnum á krossinum og veitti honum
8