Bænavikan - 04.11.1972, Blaðsíða 23

þroski átt sér stað. Án bænarinnar mun hinn kristni veslast
up og deyja.
Bænin hefur verið kölluð „andardróttur sálarinnar". Við
andardrátt líkamans draga lungu okkar til sín af því lofti, sem
er allt í kringum okkur. I bæninni drögum við til okkar af því
andlega andrúmslofti, sem náð Guðs, kærleikur hans og máttur
umkringja okkur með.
Ef við ekki drögum andann, getum við ekki lifað. Ef við
ekki biðjum, getum við heldur ekki lifað andlegu lífi.
En þrátt fyrir þessa vel þekktu samlíkingu við andlegt líf,
eru þeir margir, sem játa sig kristna, en „draga andann" þó
ekki djúpt, og þar af leiðandi lifa þeir ekki þróttmiklu, heilsu-
samlegu andlegu lífi. Og þar sem þeir verja svo litlum tíma í
bæn, eru þeir veikir og rótlausir.
Sá, sem ekki andar eðlilega, getur ekki þrozkast eðlilega;
hann getur ekki unnið verk sitt eðlilega, og hugur hans getur
heldur ekki starfað á eðlilegan hátt.
Þannig er það einnig í lífi hins kristna. Trú hans getur ekki
orðið sterk án bænar. Sú þekking, sem hinn kristna getur
aðeins öðlazt í andrúmslofti trúar og bænar, verður ekki rétti-
lega skilin án bænar.
Enginn getur búizt við því að geta lagt hart að sér líkamlega,
ef lungu hans hafa ekki þroskazt eðlilega. Á sama hátt getur
hinn kristni ekki búizt við því, að áorka miklu fyrir Guð, eða
sigrast á sterkum freistingum, hafi hann ekki sinnt bænalífi
sínu.
Bænin „er leyndardómur andlegs máttar. Náð af öðru tagi
er ekki að fá, ef heilbrigði sálarlífsins á að varðveitast. Bænin
kemur hjartanu í skjóta snertingu við uppsprettu lífsins, og
styrkir vöðva og krafta arjdlegrar reynslu. Ef þú vanrækir
iðkun bænarinnar, eða biður aðeins öðru hverju, þegar henta
þykir, muntu missa samband þitt við Guð. Andlegu skilningar-
vitin veikjast, og trúarlífið verður máttvana." Messages to
Young People, bls. 249—250.
Það var einmitt vegna bænarinnar að hinn ungi Daníel gat
lifað líferni, sem stóðst prófraunina mitt á meðal tælandi
áhrifa hirðlífsins í Babýlon. Hann bað „þrisvar á dag — um
guðdómlega náð, til að standast freistingar óhófs og nautna.“
Medical Ministry, bls. 144.
Um Daníel og félaga hans þrjá, skrifaði Ellen G. White:
„Sífellt á bæn ... í sambandi við hinn Ósýnilega, gengu þeir
með Guði eins og Enok forðum.“ PP., bls. 486.
21