Læknaneminn - 01.09.1966, Blaðsíða 43

LÆKNANEMINN
ir að barnið er búið að drekka eða
það sem betra er, að mjólka ofan
af, meðan nóg mjólk er, láta barn-
ið síðan totta brjóstið og þá tæm-
ist það enn betur. Með þessum ein-
földu reglum, geta svo að segja
allar mæður haft börn sín á
bn'ósti. Hinsvegar þvðir ósköp
lítið að vera að gefa lyf til að auka
miólkina eða láta konuna drekka
einhver ósköp, það gerir hverfandi
lítið gagn.
Nú skulum við snúa okkur aftur
að brjóstamjólkinni sjálfri sem
næringu ungbarna og athuga
hvoH kostír hennar séu nægilega
miklir, til að hafinn sé áróður fvr-
ir henni. Brjóstamiólk er eina
fvsiologiska næringin, sem til er
handa barninu. Barnið fær nær-
ingarefni, sem það þarf á að
halda í réttu mavni og nákvæm-
lega réttum hlutföllum, svo vaxt-
arhraðinn verður hvorki of mikill
né of lítill. Hún er auðmelt barn-
inu, sem hefir meltingarsafa og
meltingarfæri, sem ætluð eru ein-
mitt bessari miólk og engri ann-
arri. Protein í móðurmiólkinni eru
aðallega lantalbumen, sem eru auð-
melt barninu, en casein, sem er
aðalunnistaða í kúamjólk er miög
tormelt. Bindur m. a. alla sýru
magans svo innihald þarmanna
43
verður alkaliskt. Þegar brjósta-
miólk yfirgefur magann er hún súr,
bví verður annað pH í þörmum
brióstabarna. sem. m. a. veldnr þvi.
að allt aðrar bakteriur þrífast í
þeirra börmum. Þar eru lactoba-
cillus bifidus og acidoohilus yfir-
gnæfandi. Sú þarma-flóra eykur
enn á sýruna í þörmum, sem aftur
auðveldar absorbtion á kalki og
vitaminum. Auk þess klýfur hún
niður mjólkursykurinn og hann
kemur að fullum notum. Coli-
bacteriur og ýmsar pathogen
bakteriur þrífast ekki í súru um-
hverfi og því er hætta minni á
þarmasvkingum. Vel nært barn
hefir líka meiri mótstöðu gagn-
vart almennum sýkingum s. s.
kunnugt er. Það er vítað. að ýmis
mótefni ganga frá móður til barns
transolacentalt. en skiotar skoð-
anir hafa verið á bví, hvoH barnið
fái mótefni raeð br-ióstamiólk-
inni. en þar hefir síðasta orðið
ekki enn verið sagt. Eftir nýiustu
rannsóknum finnast ýmis mótefni
í móðurmiólk og nú er víða unnið
að rannsóknum þessara mála og
ekki kæmi mér á óvart, þó þær
ættu eftir að leiða óvænta hluti 1
ljós, sem þá gæfu okkur aukna
ástæðu og ný rök fyrir brjósta-
mjólkuráróðri.
„Ars medici interdum sanat, saepe mitigat, semper consolatur". En
erfiðlega mun ganga að sefa og hugga, ef læknirinn les aðeins læknis-
fræði, hugsar eingöngu um læknisfræði, talar aðeins um læknisfræði,
veit ekkert né skilur nema læknisfræði....
(Árni Kristinsson í Læknanemanum 1961).
Menn eru að verða andlega insufficient af krónískum tímaskorti.
Við kunnum ekki betri terapíu við því en að menn gefi sér meiri
tíma, og enda þótt þetta kunni að vera nokkuð I mótsögn hvað við
annað, þá stendur skrifað: menn hafa alltaf tíma til þess, er þá
langar til. . . .
(Sverrir Bergmann I Læknanemanum 1962).