Læknaneminn - 01.09.1966, Blaðsíða 53

LÆKNANEMINN
53
og var ég bréflega beðinn um að nudda
á honum hnéð. Hnéð hafði verið nudd-
að, en batnaði ekki. Með hálfu auga
þekkti ég coxa-ganginn. Drengurinn
hafði coxitis tb. Fór á spítala og dó
nokkru síðar. Títlendingur kom til mín
með beiðni um nudd, vegna distorsio í
öxl; hafði verið í nuddi í 3 vikur. Hand-
leggurinn stóð fjarandi út frá síðunni.
Sjúklingur fór á spítala í repositio.
Enn annar sjúkl. var sendur til mín í
nudd með luxatio humeri. Af öðrum
blómum í þessum jurtagarði mætti nefna
fractura colli femoris, fract. costarum,
fract. epicondyli humeri, fract. colli
radii, fract. ossis zygomatici, fract
ossium metatarsalium, fract malleolar-
is, fract. column (oft), fract. ossis navi-
cularis carpi (oft). Ennfremur mætti
nefna costa cervicalis (oft), cancer
pulm., tumor cerebri, sacroma ossis ilii,
óteljandi víxlanir á osteoarthroses cox-
arum og ischias, neuralgiae og arth-
roses, sem auðvitað er meinlausara.
Þetta verður að nægja, þótt af meiru sé
að taka.
Ósjaidan kemur það fyrir, að sjúkl-
ingur segist eiga að fá ákveðna með-
ferð. Nú vill oft svo til, er ég hef
skoðað sjúklinginn, að mér finnst önn-
ur meðferð eiga betur við, eða e. t. v.
ekki hægt að beita þeirri, er hann nefndi,
og segði honum það. ,,Ja, en hann sagði
diathermi". Þá getur þarna á auga-
bragði hlaðist upp þúst misskilnings
og vantrausts okkar á milli, og er ó-
þarfi að útlista nánar, hvernig það
verkar á væntanlegan árangur aðgerða
minna. Er ég sendi til annarra sérfræð-
inga, orða ég það við sjúklinginn eitt-
hvað á þá leið, að bezt sé að hann fari
til N. N. í meðferð; hann sé alltaf að
fást við þennan sjúkdóm og hafi betur
vit á því en ég. Ég hygg, að ég missi
ekki neitt af virðingu sjúklingsins fyr-
ir það. Engum lækni dettur í hug, að
senda sjúkling til sérfræðings í gynae-
cologi, og láta sjúkl. bera með sér boðin
um hvað gera skuli, t. d. hversu oft
explorera. Veit þó hver practiserandi
læknir meir um gyneacologi en fysi-
urgi. Á tímabili bar mikið á því, að
ýmsir koliegar lifðu í þeirri föstu trú,
að við, sem gengum undir nuddlæknis-
nafninu, hefðum aldrei lært annað en
nudd. Massage (nudd) er aðeins einn
þáttur af fysiurgia. Sá, sem hlotið hef-
ur sérfræðingsviðurkenningu í þessari
grein, hlýtur þó að hafa lært alla þætti
hennar. Á þeim forsendum var sjúkl-
ingum smalað í hópum og sendir til leik-
fimikennara, jafnvel teknir beint úr
meðferð frá okkur. Þarna voru þeir í
meðferð, að þvi er virtist eftirlitslaust
mánuðum eða árum saman. Þegar þess-
ir sjúklingar komu aftur til föðurhús-
anna, fengum við ókeypis fræðslu í því,
hvað leikfimikennarinn hefði sagt að
gengi að sjúkl. og svo hvað hann hefði
gert. Ég verð að nefna eitt dæmi. Kona,
sem verið hefur samlagssjúklingur
minn frá byrjun, kom til mín og sagð-
ist alltaf vera að misstíga sig. Hún
reyndist hafa peroneus paresis. Það
kom upp úr kafinu, að skömmu áður
hafði hún legið í einhverri ótukt, án
þess að leita læknis. Ég taldi, að um
létt virustilfelli væri að ræða og tók
hana skömmu seinna i diathermi, mas-
sage og æfingar. Eftir hálfan mánuð
hvarf konan hljóðalaust. Hugði ég að
henni væri batnað og gleymdi þessu.
Átta mánuðum síðar kemur konan til
mín og segir fremur ögrandi: „Jæja, nú
fékk ég það, sem ég þurfti“. „Það var
gott“, vai'ð mér að orði, „og hvað var
nú það‘‘? „Vinkona mín réð mér að
fara til N.N, og hann sendi mig til
J.J, og þar hef ég verið í nuddi og æf-
ingum síðan". Sem sé átta mánuði.
Það tók mig sannast að segja dálítinn
tima að kyngja bitanum, en spurði svo
hvað J.J. hefði gert. „Hann lét mig gera
svona og svona, og svo nuddaði hann
öklann“. Æfingarnar voru að því er mér
virtist ilsigsæfingar, þ. e. a. s. tilraun
til að gera antagonista peroneanna
ennþá sterkari en þeir voru áður, og þá