Læknaneminn - 01.09.1966, Blaðsíða 55

LÆKNANEMINN
65
sjúklingar utan af landi svo hundruð-
um skiptir, en það hefur aldrei komið
fyrir, að þeir flyttu með sér skilmála
eða fyrirmæli.
Hvað er fysiurgia?
Eins og nafnið bendir til, eru það lækn-
ingatilraunir, þar sem beitt er fysiskum
hjálparmeðulum í staðinn fyrir skurði,
pillur, mixturur og latínu. Tilg. fysiskra
lækninga er að reyna að byggja upp á
sem eðlilegastan hátt lífsstörf, sem
truflast hafa af sjúkdómum, meiðslum,
kulda, einhæfri vinnu o. fl. Við fysiurg-
ar hötum ekki inntökur og trúum held-
ur ekki beint á þær. Við getum fallist
á það, sem maðurinn sagði, að góð meðul
eru góð, þegar þau eru góð, en vond
meðul eru líka vond, þegar þau eru
vond. Víst eru góð meðul ómissandi,
sérstaklega ef indicationir eru í lagi.
— Eg fyrir mitt leyti hefi haldið
dauðahaldi í mína medicinsku kunnáttu
og reynt að auka við hana eftir föng-
um, og þótt nú sé farið að draga sjúk-
dóma mjög í dilka, þá getur enginn sér-
fræðingum komist af án sæmilegrar
medicinskrar þekkingar.
Fysisku hjálparmeðulin eru: Ýmis
konar hiti svo sem bakstrar, heitt loft,
geislar (infra-rauðir geislar), böð, lang-
bylgju og stuttbylgju diathermi, einnig
kuldi, t. d. í víxlböðum, sem verka vel
á angio-spasma og jafnvel byrjandi
arteriosclerosis í útlimum, og kaldar
pakkningar við nervösu svefnleysi. Ljós-
böð, rafmagn, hljóðbylgjur, massage og
loks allskonar activar og passivar hreyf-
ingar, það er sjúkraleikfimi og slöpp-
unaræfingar.
Menn og málleysingjar viðhafa fysi-
urgi sjálfrátt og ósjálfrátt í daglegu
lífi. Hundur, sem lent hefur í áflogum,
sleikir veika og marða limina vandlega,
þ. e. a. s. hann masserar þá. Hestur,
sem borið hefur þungan burð, veltir sér.
Hann slær tvær flugur í einu höggi.
Holdið á hrygg hans og síðum var orð-
ið blóðlaust og dofið undan þunga byrð-
arinnar. Nú vlkkar hann út æðarnar með
því að núa holdið, og hellir auk þess
blóðinu til hryggjarins með hjálp
þyngdarlögmálsins. Keki maður sig illa
á, nýr hann staðinn ósjálfrátt. Kólni
manni á höndum, nýr hann þær og ber
sér, þ. e. a. s. þeytir blóðinu út í hend-
urnar með hjálp miðflóttaaflsins. Mað-
ur nuddar stírurnar úr augum sér. 1
því sambandi langar mig til að skjóta
að smá atriði, sem fyrir mig kom fyrir
alimörgum árum. Rakarinn minn var
að klippa mig. Ég gat því ekki haft
gleraugun, en var samt að bagsa við
að lesa Moggann. Án þess að ég tæki
eftir því fór rakarinn að núa hársvörð
minn og enni, eins og þeirra er vani,
og viti menn, ég gat allt í einu lesið
fuilum fetum, — að vísu mun rakarinn
hafa dreift lögg af spíritus í hárið á
mér, en hvort það var massage eða
spíritusinn, sem gerðu þennan sjónauka
veit ég ekki, en hvort tveggja mun
vera til. Oft kemur það fyrir hjá mér,
að sjúklingar, sem fá hita og massage
á höfuðið, hafa orð á því að fyrra bragði,
að sjónin hafi skýrzt, og enn aðrir segj-
ast hafa fengið nýtt höfuð. Um spíri-
tusinn er það að segja, að ég hygg,
án alls gamans, að sæmilegt kenndirí
sé ekki aðeins skemmtilegt, heldur blátt
áfram heilsusamlegt, sérstaklega fyrir
þá sem kyrrlífi stunda. Áfengið þenur
út æðakerfið, hvetur hjartað til starfa
og verkar þannig eins og dugleg vinnu-
skorpa eða leikfimissprettur, andlegur
og líkamlegur. Hörundið roðnar, nýrun
skila auknu þvagi og starfsemi þarm-
anna eykst. Hér á við að vitna til um-
mæla Spánverjans Arnaud de Villeneuve,
sem fann um árið 1300 tæki til að eim-
hreinsa vínandann. Hann segir verkanir
vínsins: ,,Það lengir lífið, kemur mönn-
um í gott skap, endurnærir hjartað og
gerir menn síunga“. — Allt þetta um
spíritusinn má nú ekki taka of alvar-
lega, og er ég víst farinn að villast út
fyrir endimörk fysiskra lækninga. Samt
hygg ég, að tími sé til kominn fyrir