Læknaneminn - 01.12.1966, Qupperneq 9

LÆKN ANEMINN
9
veirum. Við vitum ekki enn hvers
konar ástand hér er á ferðinni, og
hvernig stendur á þessari afbrigði-
legu hegðun sýkils og fóstra. Við
vitum heldur ekki enn, hversu
margir sjúkdómar í mönnum og
dýrum kunna að hafa þá pathog-
enesis, sem hér er lýst. Með
afríkönskum þjóðflokki finnst
sjúkdómurinn kuru, sem svipar til
riðu. Rannsóknir á þessum sjúk-
dómi og amyotrofiskri lateral scl-
erosu renna stoðum undir þann
grun, að til séu mannasjúkdómar
sama eðlis og áðurnefndir sauð-
fjársjúkdómar. Á næstu árum
munu verða gerðar ítrekaðar til-
raunir til að koma í þennan flokk
sjúkdómum eins og selerosis
disseminata subacuta, encephalit-
um, vissum tegundum af Parkin-
sons dementiu og ýmiss konar
æxlisvexti. Tilraunir með æxlis-
vöxt, sem nefndur er Burkitts
lymfom, virðast ætla að bera ár-
angur.
Efni það, sem hér hefur verið
rakið, er valið til að minna lækna-
nema á, að þrátt fyrir þann mikla
fróðleik, sem er saman kominn í
stórum og ítarlegum kennslubók-
um, er langt frá því, að við þekkj-
um ennþá orsakir allra meina og
það flókna samspil sýkla og
fóstra þeirra, sem á einhverju
skeiði ævinnar getur orðið að
erfiðum eða banvænum sjúkdóm-
um. Þetta efni er einnig valið til
að minna á, að hér á þessu landi
eru sérstaklega góð skilyrði til að
átta sig á hegðun smitsjúkdóma
í mönnum og skepnum og
epidemiologi öll miklu einfaldari
en í stærri og þéttbýlli löndum.
Því er ástæðulaust fyrir þá, sem
hafa áhuga á sýkla- og sjúkdóma-
rannsóknum að leita út fyrir
landsteinana til starfa, eftir að
þeir hafa fengið nauðsynlega und-
irbúningsþjálfun í rannsóknarað-
ferðum. Við höfum tækifæri hér,
ef við nennum að nota þau.
HEIMILDIR.
1. Björn Sigurðsson, British Veterinary
Journal 1954, Vol. 110, No. 7, bls.
225—270.
2. Björn Sigurðsson, British Veterinary
Journal 1954, Vol. 110, No. 8, bls.
307—322.
3. Björn Sigurðsson, British Veterinary
Journal 1954, Vol. 110, No. 9, bls.
341—354.
4. Björn Sigurðsson. Skírnir, CXXXII
ár, 1958, bls. 165—183.
„Vísindin nema aldrei staðar. Þeir, sem stunda þau fræði þykjast
aldrei vita nóg. Það fylgir þeirra iðju að fá æ næmari skilning á því,
hve lítið vér vitum, og breyta kinnroðalaust um skoðun, þegar nýr
sannleikur kemur upp úr dúrnum. Beztu vísindamennirnir eru auð-
mjúkir og fullir lotningar fyrir nýrri þekkingu, og forvitni um að
skyggnast inn á ný svið, sem opnast jafnóðum og hver gáta er ráðin.
Læknavísindin eiga sér ótæmandi verkefni til blessunar fyrir núlifandi
og komandi kynslóðir — og þrátt fyrir allt er bjart fram undan.“
Dr. Gunnlaugur Classen.