Læknaneminn - 01.12.1966, Síða 17

LÆKNANEMINN
17
gjarna fara eftir efnum og ástæðum viðkomandi. Um það skal ann-
ars ekki frekar rætt, og ég vil taka strax fram til þess að fyrirbyggja
misskilning, að í hópi heimilislækna eru margir, sem ég ber hvað mest
traust til í íslenzkri læknastétt, en einnig allir hinir.
En með því fyrirkomulagi, sem lýst er, hafa heimilislæknarnir
ósköp náðuga daga, og ber ekki að amast við svo mannlegri viðleitni.
Til þess að vera ekki allir ónáðaðir alltaf allan sólarhringinn hafa
þeir komið upp neyðarvakt og það er hún, sem ég vildi víkja að nokkr-
um orðum. Alla virka daga á að vera neyðarvakt frá kl. 8 að morgni
til kl. 17 síðdegis. Þetta er þó bara á pappírnum. Næturvakt lýkur
kl. 8 að morgni og síðan er enginn á neyðarvakt til kl. 9, þar sem eng-
inn er mættur til þess að svara í neyðarsímann!! Það er heldur engin
neyðarvakt frá kl. 12—13, því þá svarar enginn í neyðarsímann. Það
er matartími!! Það er auðvitað rangt af fólki að veikjast á þessum
tímum, en það gerir það nú samt engu að síður. Það nær ekki í heim-
ilisl., nær ekki í neyðarvaktina og hringir á Slysavarðstofuna. En þetta
er ekki allt. Læknir sá, sem er á neyðarvaktinni, er ekki alltaf í kall-
færi og tekur stundum það langan tíma að ná í hann, að sjúklingurinn
gæti verið dauður a.m.k. tvisvar áður en læknirinn kemur á vettvang.
Þegar fólki þykir dragast óeðlilega lengi, að neyðarlæknirinn komi,
er hringt eða komið með hinn sjúka á Slysavarðstofuna. Víst reynum
við hér að leysa þessi mál sem önnur og minnumst codex og væri vel.
að það væri gagnkvæmt. Hinsvegar eigum við ekki alltaf þægilegt með
að hlaupa frá okkar störfum út í borg, og ættu a.m.k. allir læknar á
sjúkradeildum að skilja það.
Mikið er nú ónauðsynlegt að hafa svona göt í neyðarþjónustunni,
og hversu auðvelt er ekki úr þessu að bæta. Læknar vita ósköp vel
um þetta, og það er næsta ótrúlegt ábyrgðarleysi, að engum dettur í
hug að lagfæra.
Þetta á að leysa með þeim hætti, að neyðarvaktin hafi hús-
næði t.d. í Domus Medica. Þar heldur til læknir sá, sem sjá á um neyð-
arvaktina frá kl. 8 að morgni til kl. 21 að kveldi. Hann fer í neyðar-
vitjanirnar en sinnir annars á þessari stofu því fólki, sem ekki nær
til heimilislækna sinna og ónáðar nú Slysavarðstofuna. Vel væri hugs-
anlegt, að þessi læknir hefði stúdenta sér til félagsskapar og aðstoðar.
Myndu báðir nokkuð af því læra. Væri lítið að gera mætti vel drepa
tímann með því að glugga í bók.
Ég ætla ekki að eyða mörgum orðum um kvöld-, nætur- og helgi-
dagavaktir. Allir vita í hvaða formi þær eru. Hinsvegar getur verið
vafasamt, að hafa aðeins einn lækni á vakt fyrir 90 þúsund manns á
svæði, sem nær frá Gufunesi vestur á Seltjarnarnes og suður í Kópa-
vog. Þetta hefur gengið án verulegra slysa, en víst þarf fólk oft að
bíða 2—3 klst. eftir vaktlækninum og er svo sem ekki til fyrirmyndar.
Ég held, að rétt væri, að annar læknir væri a.m.k. alltaf til taks örugg-
lega, ef vitjanir taka að dragast vegna mikilla anna. Ég hef sjálfur
verið á vakt í þessari borg og fengið á sama tíma beiðni um vitjanir
vegna gallsteinakasts og hjartaverks suður í Kópavogi og vestur á Sel-
tjarnarnesi var blár maður, upp úr hverjum gekk hvít froða. Vel gæti
einnig komið til greina, að skipta svæðinu í nokkur hverfi og væri eínn