Læknaneminn - 01.12.1966, Qupperneq 18

18
LÆKNANEMINN
á vakt í hverju þeirra. Raunar á ekki að þurfa að ræða þetta. Þess
hlýtur að vera krafizt af lækni, að hann skilji að þessi þjónusta er
nauðsynleg, og hana þarf að skipuleggja og reka af fullri ábyrgð, ann-
að er stéttinni til vansæmdar. Það á ekki að koma fyrir, að læknir
gleymi því, að hann á neyðarvakt eða hann sjái ekki sem skyldu sína
að leggja til mann fyrir sig, ef hann forfallast, en láta ráðast, hvort
læknabifreiðarstjórinn fær einhvern. Læknir hefur ekkert leyfi til að
haga sér þannig og ætti. einhverju að varða.
Sú breyting hefur orðið á lyfjaafgreiðslu í borginni, að lyfjabúðir
eru ekki lengur opnar frá kl. 21 að kveldi. Þetta eiga læknar ekki að
láta bjóða sér. Með þessu er þeim sagt fyrir, hvaða lyf þeir eigi að
nota og hversu mikið þeir mega skrifa upp á af hverju fyrir sig. Ef
lyfjabúðirnar geta ekki haft opið á nóttunni, er miklu nær að vakt-
læknar borgarinnar gerist sjálfir lyfsalar að hætti héraðslækna og hafi
þau lyf í tösku sinni, er þeim þykir líklegast að þeir muni þurfa að
nota og vilja nota. Næturvörzluna í Stórholti 1 á að leggja niður.
Hún er til skammar og verri en ekki neitt.
#
Ég vil að lokum vekja athygli á einu atriði í sambandi við slys
og slysaþjónustu, sem ekkert hefur reynt á til þessa, sem betur fer.
Hér á ég við ,,massa“-slysin. Við hér á Slysavarðstofunni verðum að
líta á það sem laun himnaföðurins fyrir þolinmæði okkar og nægjusemi,
eiginleika, sem honum eru vel þóknanlegir, að við höfum ekki þurft
að standa frammi fyrir slíkri skelfingu. En vel gæti honum sinnazt.
Það hefur fyrr gerst vegna léttúðar og kæruleysis mannfólksins. Hann
lét mikið rigna á dögum Nóa.
Mér er það vel kunnugt, að yfirlæknir Slysavarðstofunnar hefur
haft af þessu miklar áhyggjur og hvað eftir annað gengið fyrir þá
aðila, sem líklegastir væru til að geta veitt einhverja úrlausn og búið
betur að m.t.t. að mæta slíkum hörmungum. Honum hefur allsstaðar
verið vel tekið og skilningur manna verið aðdáunarverður. Orðin eru
til alls fyrst. En skyldi vera nóg að vita af vinsamlegri afstöðu fínna
manna, ef til kastanna kæmi?
Ég geri mér ekki fyllilega grein fyrir, hversu yrði á Slysavarð-
stofunni, ef þangað kæmu t.d. 30 manns eða fleiri stórslasaðir í einu,
eftir t.d. flugslys. En þetta varðar ekki Slysavarðstofuna eina. Hvernig
eru sjúkrahús borgarinnar undir þetta búin? Hvað tæki langan tíma
að ganga frá formsatriðum og snúa þeim í gang? Hvað væri yfirleitt
hægt að kalla til mikla hjálp t.d. um helgi á miðju sumri? Hvar eru
„intensiv care“ deildir sjúkrahúsanna ? Hvar er þjálfað starfsfólk á
þær deildir?
Við vonum öll, að hörmuleg stórslys beri ekki að höndum, en það
þýðir ekkert að loka augunum fyrir staðreyndum. Þessi slys verða og
þau getur hent hér. Þau gera ekki boð á undan sér, þau gætu orðið
strax í dag. T.d. bíða þau ekki endilega eftir því að byggingu Borg-
arsjúkrahússins í Fossvogi ljúki.
Og við getum haldið áfram að spyrja. Hvemig stæði einn héraðs-