Læknaneminn - 01.04.1986, Qupperneq 10

Tenormin
atenolol
Vatnsleysanlegasti p-I blokkarinn
• Tenormin er vatnsleysanlegt, og
er skömmtun því einföld.
• Tíðni aukaverkana frá miðtauga-
kerfi er lág og milliverkanir eru
fáar.

• Tenormin er sérhæfður p-I
blokkari til nota gegn háþrýstingi
og hjartaöng.
Eiginleikar: Beta-blokkari með áhrifum aðallega ábeta-1 viðtæki, en án eigin sympatomi-
metiskra áhrifa (ISA).
Ábendingar: 1. Háþrýstingur. 2. Hjartaöng (angina pectoris). 3. Hjartsláttartruflanir.
Frábendingar: Algerar: 1. Ómeðhöndluð hjartabilun. 2. II,—III. gráðu leiðslurof (dissoc-
iatio atrioventricularis).
Afstæðar: I. Lungnasjúkdómar með berkjusamdrætti. 2. Hjartabilun. 3. Hægur hjart-
sláttur. 4. Æðaþrengsli í útlimum (arteriosclerosis obliterans, Raynauds phenomen). 5.
Sykursýki án meðferöar. 6. Sýring í líkamanum (acidosis metabolica). 7. Háþrýstingur í
lungnablóðrás (cor pulmonale). 8. Þungun.
Varúð: 1. Varast ber að hætta gjöf lyfsins skyndilega hjá kransæðasjúklingum. 2. Lyfið
dregur úr samdráttarkrafti hjartans og hjartabilun, sem áður olli ekki einkennum, getur
þákomið fram. 3. Einkenniberkjusamdráttar (mb. respiratoricus obstructivus)geta kom-
ið í ljós af lyfmu. 4. Lyfiö getur leynt einkennum of lágs blóðsykurs og ofstarfsemi skjald-
kirtils (thyreotoxicosis). 5. Við nýrnabilun þarf að minnka skammt lyfsins.
Aukaverkanir: Geðrænar: hreyta, þunglyndi, svefnleysi, martröð, ofskynjanir. Meltingar-
færi: Verkir, ógleði, uppköst, niðurgangur. Blóðrás: Svimi, hand- og fótkuldi. — Vöðva-
þreyta. Utþot og þurrkur í augum, þá ber að hætta notkun lyfsins, þó ekki skyndilega.
Milliverkanir:
1. Beta-blokkara og verapamíl á hels tekki að gefa samtímis vegna hættu á AV-
blokki og hjartabilun. Nífedipín getur einnig valdið AV-blokki og hjartabilun,
ef það er gefið samtímis beta-blokkara, en sjaldnar en verapamíl. Hvorki skal
gefa beta-blokkara né kalsíumantagónista (nífedipín. verapamíl) í œð fyrr en
a.m.k. 48 klst. liðnum frá því gjöf lyfs úr hinum lyljaílokknum var hætt.
2. Digitalis og beta-blokkarar geta dregið of mikið úr rafleiðni og valdið hægum
hjartslætti eða leiðslurofi.
3. Sýrubindandi lyf með álsöltum draga úr virkni lyfsins.
4. Svæfingalyf geta ásamt beta-blokkurum dregið verulega úr samdráttarkrafti
hjartans.
5. Gæta skal sérstakrar varúðar, ef beta-blokkarar og dísópýramíð eða skyld lyf
eru gefin samtímis vegna hættu á hjartabilun eða alvarlegum leiðslutruflunum.
Eiturveraknir: Hægur hjartsláttur, leiðslurof, blóðþrýsingsfall, lágur blóðsykur, krampar,
berkjusamdráttur.
Meðferð: Atrópín 1—2 mg iv, má endurtaka; handa smábömum 50 míkróg. Glucagon
10 mg iv, má endurtaka eftir 10 mín. Prenalterol 10 mg hægt iv, það má gefa þennan
skammt á 3—5 mín. fresti, þar til hjartabilunareinkenni minnka.
Skammtastærðir handa fullorðnum: Stungulyf: 1 œð: 2,5 mg hægt í æð á 2Vz mínútu;
má endurtaka með 5 mínútna millibili; mest 10 mg. I innrennsli: 0,15 mg/kg f 20 mínút-
ur. Töflur: Háþrýstingur: 50—100 mg á dag; sjaldan 200 mg á dag. Lyfið má gefa í ein-
um skammti daglega. Minni skammta skal nota, ef nýmastarfsemi er skert. Hjartaöng:
50 mg tvisvar sinnum á dag; má auka með varúð í 100 mg tvisvar sinnum á dag.
SkammListærðir handa börnum: Ekki eru tilgreindar upplýsingar um skammtastærðir
handa börnum.
Pakkningar: Stungulyf iv 0,5 mg/ml: amp. 10 mlx 10.
Töflur 50 mg: 28 stk. (þynnupakkað), 98 stk. (þynnupakkað).
Töflur 100 mg: 28 stk. (þynnupakkað). 98 stk. (þynnupakkað).
Asgeir Sigurðsson h.f.
Síðumúla 35, 108 Reykjavík
a 685207