Læknaneminn - 01.04.1986, Blaðsíða 44

sem sýktar voru á sama hátt en ekki
gerð ónæmisbæling. Niðurstöðurnar
(Tafla 2) bentu eindregið til þess að
þessar skemmdir séu af völdum
ónæmissvörunar. Þannig fundust
vefjaskemmdir aðeins í 1 af 8 kindum
sem höfðu verið ónæmisbældar, en í
öllum samanburðarkindunum.
Til að renna enn frekari stoðum
undir þessar niðurstööur gerðum viö
tilraun með að auka ónæmissvörun
(immunopotentiation). Þremur og
fimm vikum eftir sýkingu voru kind-
urnar immuníseraðar með veiru.
Þankinn að baki var sá, að ylli ónæm-
issvörun skemmdum ætti örvun á
ónæmissvörun eftir að sýkingin hefði
náð fótfestu að auka skemmdirnar.
Sú virtist einnig raunin. (38)
Næsta spurning sem við fengumst
við var hvort hin skaölega ónæm-
issvörun beindist gegn veiru-vöktum
(induced) antigenum eðae.t.v. vefja-
antigenum, þ.e. mýlis-antigenum.
Til þess að prófa þá tilgátu að
skemmdir kynnu að stafa af sjálfsof-
næmi framkölluðum við experiment-
al allergiskan encephalitis (EAE) í
kindum og fylgdumst með frumu-
bundnu ónæmi og vökvaónæmis-
svörun gegn tveimur mýlisantigen-
um, þ.e. basísku proteini og galacto-
cerebroside í EAE-kindum og
visnu-sýktum kindum. í EAE-kind-
um fannst hækkandi títer af komple-
mentbindandi mótefnum gegn þess-
8. mynd. Mæna úr visnukind með af-
inýldum fláka sem líkist mjög virkum,
krónískum M.S. fláka. A) Mvlislitun.
Mýlið, sem er óskert, litast dukkt. KIú-
ver-Barrera, X 40. B) Litun fyrir
taugasímum af sama fláka sem sýnir að
þeir hafa lialdist. Bodian, X 40.
(Minnkað um Vi).
9. mynd. Mæna. Rafeindasjármynd af
þöglum, krónískum afmýldum lláka í
visnu. Margir afmýldir en að öðru
leyti eðlilegir taugasímar (T). Áber-
andi astroeytosis (A). Merki sjást um
endurmýlingu (E). X 9,100. (Minnkað
um Vs).
42
LÆKNANEMINN ^985 - Vmi,-38.-39. árg.