Læknaneminn


Læknaneminn - 01.04.1986, Blaðsíða 51

Læknaneminn - 01.04.1986, Blaðsíða 51
Um veirur og eyðingu myelins í miðtaugakerfí Fyrirlestur fluttur á fræðslufundi Félags læknanema 1985 Margrét Guðnadóttir Lengi hefur verið ijóst, að í kjölfar ýmissa sjúkdóma, sem algengar hjúpveirur valda, og sömuleiðis eftir bóiusetningar með Iifandi, veikluð- um hjúpveirum, geta komið sér- kennilegar, bráðar heilabólgur, þar sem mikil eyðing á myelini verður jafnframt bólgubreytingum í mið- taugakerfi. Sjálfar taugafrumurnar eru að því er virðist óskemmdar og geta fengið aftur utan um sig myelin- slíður, ef sjúklingurinn lifir af heila- bólguna. Þessi tegund heilabólgu er nefnd post-infection eða post-vaccin- ation encephalitis á fræðimáli. Dauðsföll af hennar völdum eru nokkuð tíð, tíðnin af sumum talin 15% sjúklinganna. Sumir.sem lifa af, fá nokkurn bata, en ekki fulla heilsu. Margir verða aibata, því að myelin getur myndast aftur, þegar bólgubreytingarnar eru horfnar. Eftir mislingasýkingu er þessi tegund heiiabólgu nokkuð algeng, tíðnin tal- in 1:1000. Eftir kúabólusetningu var tíðnin talin 1:10.000. Eftir aðrar hjúpveirusýkingar eða bólusetningar með lifandi, veikluðum hjúpveirum er þessi tegund heilabólgu sjaldgæfari, en hefur verið lýst eftir þær flestar, jafnvel sýkingar eins og inflúenzu, þar sem lítil hætta er á, að veirur ber- ist með blóðrásinni til miðtaugakerf- is. Þáttur veira í þessari tegund heila- bólgu er ekki að fullu skýrður. Illa hefur gengið að rækta veirur úr heil- um þeirra sjúklinga, sem hafa dáið. Af þeirri ástæðu og vegna þess, að sjúkdómseinkennin koma ekki fram meðan mest er af veirum í líkama sjúklinganna, heldur samtímis því, að fyrstu mótefni mælast í blóði, er sú skoðun ríkjandi, að þessi tegund heilabólgu stal'i af afbrigðilegri ónæmissvörum í miðtaugakerfinu. I ljósi þess, sem nú er vitað um sam- býli veira og hýsilfruma verður þó erfitt að útiloka beinan þátt veira í þessum heilaskemmdum. Veirurgeta farið ýmsar leiðir til að valda frurnu- skemmdum og ónæmisviðbrögðum: 1) Veirur gætu sýkt og drepið frum- urnar, sem framleiöa myelin í mið- taugakerfi. Ef margar sli'kar frurnur hafa sýkst og dáið, gæti eyðing rnyel- ins verið bein afleiðing frumdauðans, en þá ættu veirur að ræktast úr slíkum heilaskemmdum. 2) Veirur gætu drepið tiltölulega fáar og dreifðar frunrur, sem framleiða rnyelin, en um leið losað þar um mótefnavaka, sem eru annars ekki aðgengilegirónæmis- kerfi lfkamans. Ónæmissvörun á slíka mótefnavaka gæti valdið út- breiddum heilaskemmdum, sem erf- itt væri þá að rækta veirur úr. 3) Þekkt eru mörg dæmi um veirur, sem setjast að í frumum, er hafa ekki í sér öll þau efni, sem veirurnar þurfa að sníkja til að þeim geti fjölgað. Ný- myndun getur þó byrjað í slíkum frumum, þannig að veirurnar nái að stjórna framleiðslu á fyrstu prótein- unum, sem fram korna við fjölgun- ina. Gegn þessum framandi veirupró- teinum getur orðið ónæmissvörun, sem ræðst á sýktu frumurnar og eyðir þeinr. Þetta gæti auðvitað gerst í frumum, sem framleiða myelin. Af- leiðingarnar yrðu eyðing myelins. Engar veirur gætu ræktast úr þannig umbreyttum frumum, því að veirurnar hafa ekki náð að nýmyndast að fullu í sýkingarhæft form. Venjulegar, mótefnamælingar gegn hjúpprótein- um kæmu að litlu gagni, því að slík prótein hefðu ekki náð að myndast og ónæmissvörunin væri aðeins gegn fyrstu próteinunum, sem veirurnar hefðu franrleitt við tilraun til að fjölga sér í vanhæfum frumum. 4) Einnig gæti komið hér við sögu annað vel þekkt fyrirbæri úr veirufræðinni, nefnilega sá eiginleiki hjúpveira að framleiða í sýktum frumum veirupró- tein, sem skríða út undir frmuhimn- una, samlagast henni og umbreyta þannig heilbrigðri frumu í framandi frumu, sem ónæmiskerfið ræðst á og eyðir. í tilraunaglösum draga slíkar frumur að sér bæði hvít og rauð blóðkorn, ef þær hafa tækifæri til. Enfremur geta þær bundið mótefni, sem látin eru í ætið, og komplemenl binst líka, ef þaö er í ætinu og mót- efnin eru koplementbindandi. Af þessu sést, að veirur geta átt beinan þátt í vefjaskemmdum, þó að erfitt geti verið að sanna slíkt með þeim aðferðum, sem oftast er beitt LÆKNANEMINN Vms-Vmt-38.-39. árg. 49
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100

x

Læknaneminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Læknaneminn
https://timarit.is/publication/1885

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.