Læknaneminn - 01.04.1986, Qupperneq 69

2. Geis/un
3. Be/n bro~t
28 dagar
H ThyHj 7 OSÍtodSstum
2. Thymic/i he. H3
3. Beinbrot
28 dagsr
H. ThyH3 ) oste.ot>/&stu’*T
og osieoc/Bstum
Ovirkjr osteoc/astar
2. Geis/un
3. LæXning Þ-e..
v/'rkir os teoc/astar
bati
Mergur *
tliHafnjmur.
Monoc. úr
mi/ta eáa
érhymus.
StoGj frusnur
Or nt&iy-
^NB Bcjge mice -> mi. m/.
9 <9
Ost eopetrosis heiibrigtur
Geislun
C ydop hoSphZ rrjid
<----------------- Mtryur
Bati
C? ocl. (y Hirj)
'l'
Pcntonea/ m (p-------------------»
Beinbrot
1. krj <$ mei TT
2. b/jéi t od-m fnjiMstiý ntcé T T
3- OU met TT
Mynd 2. Yfirlit yfir tilraunir sem styðja þær hugmyndir að osteoclastar séu skyldir mergfrumum. Skýringar í texta.
ábótavant fyrir flutninginn'7. (2.
mynd d)
d) Hægt er aö framkalla osteo-
petrosis í músum með því að geisla
þær og gefa síðan miltafrumur úr
sjúkri mús8. (2. mynd e)
4. Kinetískar athuganir:
a. Intraperitoneal macrophagar
með geislamerkta kjarna voru
settir í aðra samstofna rottu. Ann-
ar femur hennar var brotinn og
sýni tekið úr callusnum á ýmsum
tímum. Til að byrja með höfðu
aðeins macrophagar í sér contrast-
inn en síðar sáust ýntis millistig
frá macrophögum til osteoclasta.
(2. mynd f)
b. Mýs lengu geislamerkta,
monocyta úr blóði úr samstofna
dýri og stöðuga D-vítamín (V-D)
gjöf. Við micro-radiographiu
fundust nokkrir osteoclastar með
merkta kjarna'8.
5. Morphologiskar athuganir:
Preosteoclastar líkjast mononu-
clear leukocyt. þ.e. slétt yfirborð
með pseudopodi, einn en oft tví-
hluta kjarni. nokkrar frymisinn-
fellingar, margar mitochondria og
vel formað Golgikerfi.
6. Starfsemi: Ýmislegt er sameigin-
legt með virkni osteoclasta og
macrophaga8 9. Osteoclastar geta
gleypt annað en bein bæði in vitro
og in vivo og þeir loða við gler á
sama hátt og macrophagar. Mono-
nuclear phagocytar geta étið dautt
bein og skríða í átt að beini sem
verið er að eyða in vitro (efna-
tog).
Allt það sem á undan hefur verið
talið bendir til þess að osteoclastar
séu óskyldir öðrurn beinfrumum en
skyldir blóðfrumum. Preosteoclastar
eru því sennilega upprunnir í merg og
eiga leið um blóð áður en þeir setjast
að íbeinum. Þeir líkjast monocytum,
en óvíst er um skyldleikann'9.
Chambers et aI.20-2L22 athuguðu 19
granulocyta-monocyta antigen á ost-
eoclöstum úr mönnum. Þeir fundu að
osteoclastar hafa ekki þau antigen
sem yfirleitt einkenna hvítfrumur
(cotnmon leukocyte antigen) og
binda einungis þrjú mótefni auk
HLAclassI. Þessi antigen tilheyraCD
13 (CD=cluster of differentiation 23)
og eru á ýmsum frumum sem ekki eru
mergættar. Þeir telja mögulegar
skýringar á uppruná osteoclasta vera:
1. Osteoclastar eru komnir frá sér-
stakri stofnfrumu í beinmerg.
2. Osteoclastar eru komnir frá hinni
einu sönnu stofnfrumu en grein
þeirra klofnar snemma frá mono-
cyta/macrophaga meiðnum.
3. Osteoclastar gætu verið mjög sér-
LÆKNANEMINN ¥ms-'/1986-38.-39. árg.
67