Læknaneminn - 01.10.1989, Síða 23

desember 1988.
20. Sreepada Rao TK et al. The Types of Renal
Disease in the Acquired Immunodeficiency Syndrome.
N Engl J Med 1987; 316: 1062-8.
21. Suffredini AF et al. Nonspecific Interstitial
Pneumonitis: A Common Cause of Pulmonary Disease
inthe Acquired Immunodeficiency Syndrome. Annals
of Internal Medicine 1987; 107: 7-13.
22. Tapper ML, Rotterdam HZ, Lerner CW et al.
Adrenal Necrosis in the Acquired Immunodeficiency
Syndrome. Annals of Internal Medicine 1984; 100:
239-241.
23. Williams GH, Dluhy RG. Diseases of the
Adrenal Cortex. In: Harrison’s Principles of Intemal
Medicine 1987. Eleventh edition (ed. Braunwald E,
Isselbacher KJ, Petersdorf RG, Wilson JD, Martin JB,
Fauci AS). McGraw-Hill Book Company, p. 1753-
1774.
24. World Health Organization-Organisation
mondiale de Ia Santé. Acquired Immunodeficiency
Syndrome (AIDS). 1987 revision of CDC/WHO case
definition for AIDS. Weekly Epidemiological Record-
Relevé Épidémiolgique Hebdomadaire 1988; 63: 1-8.
Summary in English
A case report of an AIDS patient: Adrenal
insufficiency caused by Cytomegalovirus and
Toxoplasma gondii.
A patient with AIDS developed characteristic
opportunistic infections, Candida oesophagitis and
Pneumocystis carinii pneumonia. He also suffered
from interstitial pneumonitis and probably HIV
encephalopathy. The course of AIDS took four years
and late in the course the patient received zidovudine
therapy. The patient became increasingly more
cachectic. The cause of death was Staphylococcus
aureuspneumonia. Thepatienthadlaboratory evidence
of adrenal insufficiency shortly before death. At autopsy
examination, Cytomegalovirus and Toxoplasma gondii
were identified in an adrenal gland. The adrenal glands
were atrophic. The patient had therefore seemingly
adrenalitis caused by Cytomegalovius and Toxoplasma
gondii. Toxoplasma gondii was also identified in a
lung, the liver, a lymph node and in the heart.
EINFALT SÉRHÆFT FLJÓTVIRKT
• 300 mg. að kvöldi meðan sár
er að gróa.
• 150 mg. að kvöldi í
langtímameðferð.
Umboð á islandi:
G. ÓLAFSSON HF.
• Veldur ekki milliverkun við
önnur lyf.
• Zantac hefur ekki áhrif á
kynhvöt.
• Sársauki hverfur skjótt.
• Matarlystin kemurfljótt
aftur.
• Flest sár gróa á einum
mánuði.
Grensásvegi 8 • P.O.Box 8640 • 128 Reykjavík
Töflur: Hver tafla inniheldur: Ranitidinum INN. klóríö. samsvarandi Ranitidinum INN 150 mg. Ábendingar: Sársjúkdómur í skeifugörn og maga. Bólga í vélinda vegna bakflæöis (reflux
oesophagitis). Zollinger-Ellison syndrome. Æskilegt er, aö þessar greiningar séu staðfestar meö speglun. Varnandi mcöferö viö endurteknu sári í skeifugörn. Til að hindra sármyndun í
maga og skeifugörn vegna streitu hjá mikið veikum sjúklingum. Varnandi meðferð viö endurteknum blæðinguin frá maga eöa skeifugörn. Frábendingar: Ekki er ráðlegt að gefa lyfiö van-
færum eöa mjólkandi konum nema brýn ástæða sé til. Ofnæmi fyrir lyfinu. Aukaverkanir: Þreyta, höfuöverkur, svimi, niöurgangur eöa hægöatregöa. Ofnæmisviðbrögð (ofnæmislost,
útbrot, angioneurotiskt ödem, samdráttur í berkjum) koma fyrir einstaka sinnum. Fækkun á hvítum blóðkornum eöa blóðflögum hafa sést nokkrum sinnum. Tímabundnar breytingar á
Hfrarstarfsemi. Milliverkanir: Ekki þekktar. Varúö: Viö nýrnabilun getur þurft aö gefa lægri skammta lyfsins. Skammtastæröir handa fullorönum: Töflur: Við sársjúkdómi tskeifugörn og
maga: 150 mg tvisvar á dageða 300 mg aö kvöldi. Meðferðin á aö standa í a.m.k. 4 vikur, jafnvel þótt einkenni hvcrfi fyrr. Við reflux oesophagitis: 150 mg tvisvar á dag í 8 vikur. Við Zollin-
ger-Ellison syndrome: í upphafi 150 mg þrisvar á dag. Ekki er mælt meöstærri dagsskömmtum en 900 mg. Varnandi meðferd viðsári ískeifugörn: 150mgfyrir svefn. Skammtastæröir handa
börnum: Lyfið er ekki ætlað börnum. Pakkningar: Töflur: 20 stk. (þynnupakkað); 60 stk. (þynnupakkað).