Læknaneminn - 01.10.1989, Qupperneq 67

sem þangað sækja sína kennslu, þ.e. á 2. ári og á vorönn
1. árs.
Þótt bæði sé kennt í húsinu og lesið hefur
nemendum þótt kyndugt að engin aðstaða er fyrir þá að
öðru leyti, t.d. engin kaffistofa. Hafa sumir þeirra haft
á orði að gleymst hafi að gera ráð fyrir nemendum í
þessari annars ágætu byggingu.
Bráðabirgðalesaðstaða á Borgarspítala.
Það tókst að bægja frá því neyðarástandi sem
hafði skapast meðal nema 6. árs með því að setja upp
bráðabirgðalesaðstöðu í ónýttri álmu á
Borgarspítalanum á vorönn. Tókst þetta fyrir velvilja
einstakra manna á þeim bæ. Nú stendur til að opna þar
nýja sjúkradeild svo að það lesrými tapast.
Af öllu framansögðu er ljóst að læknadeild hefur
látið hlunnfara sig hvað varðaraðstöðu stúdenta. Erfitt
er um vik þar sem segja má að afstaða háskólans
endurspeglist í þeirri tillögu sem borin var upp á
háskólaráðasfundi sl. vor, að afnema öll fjárframlög til
Læknagarðs. Forsvarsmönnum Læknadeildar tókst þó
að afstýra því.
Það er ljóst að hugarfar ráðamanna bæði innan
læknadeildar og háskólans þarf að breytast og það er
hlutverk læknanema að stuðla að því.
I þessu sambandi má nefna að vitanlega er það
hneyksli fyrirsjálfan háskólaspítalann að þarskuli ekki
vera aðstaðafyrir læknanema semeru þarvið nám. Hið
sama má segja um flestar aðrar stofnanir þar sem nám
Iæknanema fer fram.
Framtíðin verður að skera úr um það hvemig
læknanemum tekst að fylgja þessum baráttumálum
eftir.
Lokaorð
Eftir að hafa setið í stjórn félags læknanema í eitt
ár get ég ekki setið á mér að festa á blað nokkrar
hugrenningar um starfsemi F.L. Reyndar er best að
taka fram, svo að ekki gæti misskilnings, að ekki er um
leynifélag að ræða né heldur sitja þar skuggaverur við
stjórn.
Aðalverksvið félagsins eru þrjú og sé litið á þau
samkvæmt vinsældum meðal læknanema þá má fyrst
telja:
1) Ráðningarmál: Þetta er sá vettvangur sem
flestir læknanemar hafa áhuga á, en mestur á síðari
árunum. Endaerhérum aðræðapersónulegahagsmuni
hvað varðar reynslu og fjárhaf. Ef ekki væri nauðsyn
að vera meðlimur í F.L. til að þiggja stöðu á vegurm
þess væri félagatalið sennilega heldur rýrt.
2) Kennslumál: Allir hafa sitt álit á kennslunni
og námsefninu. Það eru þó færri sem eru tilbúnir til að
láta til sín taka að einhverju marki á þessu svið. Þetta
er þó hugsamlega að breytast og mæting, sértaklega af
fyrri árunum, á kennslumálaráðstefnu sl. vor
endurspeglar vonandi breytingu í rétta átt.
3) Almenn félags- og réttindamál læknanema:
A þessum vettvangi er nánsat enginn áhugi meðal
læknanema og kemur sennilega margt til: Menn telja
sig ekki hafa tíma til slíkrar vinnu vegna annríkis við
lærdóminn og þær fáu frístundir sem gefast sé örugglega
betur varið í allt annað. Argangarnir sækja kennslu á
mismunandi stöðum og síðari árin deilast á hina ýmsu
spítala. Það verður því lítill samgangur milli ára í
læknadeild og skapast því lítill “félagslegur andi’’.
Félagsheimilið við Suðurgötu nýtist heldur ekki sem
skyldi sem samkomustaður enda fjarri flestu
kennsluhúsnæði.
Þau vandkvæði sem koma upp hverju sinni meðal
læknanema eru yfirleitt bundin við einstök námsár.
Það er brýnt að menn geri sér grein fyrir því, þegar í
upphfi náms, að nemendur í hverjum árgangi eiga best
með að fjalla um sín vandkvæði, og eiga að gera það.
Það er hlutverk stjómar og þá sérstalega formanns og
kennslumálanefndarað leiðbeina hvert skuli leita með
kvartanir og koma með tillögum um úrbætur. Þannig
dreifist vinnan best, flestir eru virkjaðir til að vinna að
eigin hagsmunum og ekki er hlaðið óhóflegu álagi á fáa
einstálinga.
Það vita sjáfsagt flestir af hverju ffllinn er stór,
grár og feitur, enda augljósast að ef hann væri lítill,
hvítur og flatur væri hann magnyltafla. Það er í
höndum læknanema hvort að félag þeirra verði
dauðyflisleg magnyltafla, sem menn líta einungis við
þegar þeir þjást af höfuðverk, eða “félagslegur ffll”
sem beitir sér af atorku við sérhvert verkefni.
Þar sem að síðasta samlíking bendir sterklega til
sjúklegs þankagangs eða byrjandi elliglapa er best að
Ijúka þessu hið snarasta með því að þakka öllum sem
starfað hafa fyrir félagsins hönd þetta árið.
Fyrir hönd stjómar
Sigurbergur Kárason formaður
LÆKNANEMINN l-?t989-42. árg.
65